Hey yorgun çýnar...! Gel, gel þöyle otur yaný baþýma. Biraz dertleþelim, daðýtalým içindeki o kederi. Þöyle, Eskilerden bahsedip, bugünlere deðinsek olmaz mý? Yalnýz senden ricam, Gel, dik tut baþýný; eðme ne olur, Yürümesin gözlerine o hüznün nehri. Bilirim. En iyi sen bilirsin, bu vefasýzca akan zamaný. Baþýndan aþaðý dökülen ak yapraklarý… Ve tutmayan itaatsiz dizlerin sebebini.. Ama; Boþver artýk sýkma canýný; aðlama ne olur. Boþver yüreðin kadar derini-uzaklarý- görmeyen, Maziye hep kederli bakan gözlerini… Sil at aklýndan unutulmuþ, kenara itilmiþ hissini. Yanýlýyorsun bak… Bak gözüm hep üzerinde. Hep seni izliyorum. Farkýndayým iþte, o bilge, O asil duruþuna sinen çaresizliði… Ýliklerine iþleyen yalnýzlýðý... Ve… Aklýndan geçenleri de okur gibi, Görüyorum yüreðine çöken kederi. Kimseler farkýnda deðil mi sanýyorsun? Yanýlýyorsun bak… Anlýyorum iþte, isyanýn patlamaya hazýr, Ve elimi sýkmandan belli ki… Ýçinde bir deli fýrtýna, koptu kopacak… Yüzün gülerken için kan aðlýyor ya… Kimse farkýnda deðil mi sanýyorsun? Yanýlýyorsun, farkýndayým bak… Farkýndayým koca çýnar, farkýndayým ey koca çýnar…! Bu yaþlý gövdende dað gibi kalp taþýyorsun. Onun için mi hep böyle aðlýyorsun?
____________yorgunkalem…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.