Gün/eşim
aktý içime
bulutlarýn rüzgârlý dalýndan Tesbihli yýldýzlar...
Ey göðün kanatlý parmaklarý
Ey geceye bestelenen sessizlik
delice koþan gövdene yaslanýrken gün
kýzýl rengiyle perdeyi vuran kuþlarýn
kýyýsýna durdu sesimin yokuþu
ýslak bir yýlgýnýn hýrýltýlý zerresinde
güneþin sancýlý gözlerini
dinliyorum..
durdum
yanaðýmda ateþ çiçekleri
dizlerimde yeniden doðuþun tohumu
yolculuðun son duraðý..
Ki,toplasam bütün gölgeleri önüme
yoksul bir göç aðlaþýr uçurum soluðuna
sessizliðin sesiyle topraða uzanan
yaðmur saçlarýyla öpüyorum
yüzümün kardan benini
avuçlarýma uyanan yaþamýn çukuruna
portakal döken aðaçlar
öylesine sýcak öylesine lâl
çýðlýk yapraklarýn karanlýk yaðan sularýyla
düþleri biçiyorum
yalnýzlýðýn dili kuruyunca deðiþiyor rengi
sisin..
aðzýmda aydýnlýk yumaðý sarýnýn
seninleyim
sen, rüzgârý sýrtýnda yürüyen daðým
ölümün baðrýnda yanýk ninnilerle
ciðeri yanan
karýncaya yol veren
ay ýþýðýna gül kokan baharým
gözlerimin ferinde nar kavrukluðu
ve içinde koþup duran çocuðun
gece ýrmaklý ney’i
Can suyum..
heceli sevincin kuytu kasabasýnda
en yeþil uykuyla kýmýldayan perdem
dünyam turunç kokulu
kýzýl bir çember
dumanýnda bulutlu rüzgarlar
ve sonsuz yýldýzlar
güneþim benim
Ey gece
Ey göðün kanatlý parmaklarý
dudaðýnda sürmeli soluk
bitti bir kitap daha
devþirirken gün kendini
buðdayýn yakasýna
.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.