þimdi ne çabuk geçiyor yýllar
önceleri, yani sen özelleþmeden
ben ömrümün baharýndayken
sanki bir yýl gibi uzun gelirdi her gün
ne iþ biterdi, ne telaþ
ne de yetiþme heyecaný eve
ocaða çoluk çocuða
bol kahkaha olurdu yemek masasýnda
genellikle de her ay açýk veren bütçe
defter kalem parasý çocuklarýn kundurasý
kýþa odun kömür kilerin boþ raflarý tamtakýr buzdolabý
tek fazla veren kalem, sevgi þefkat ve neþe idi
artýk çayým ve ben her akþam
sessizliðe bir selam çakýyoruz
hatta ara sýra tartýþýyoruz
ya eski kalite oluyor sorun ya da dem
sonunda sulh oluyoruz ikimiz de
medet umarak nostaljiden
ve uykuya dalýyoruz
sahi siz çayýnýzý kaç þekerli alýyordunuz
hanidir her þey yer deðiþtirdi
günler pek bir çabuk geçiyor
çaylar yalnýz ve þekersiz içiliyor
tuzluklar masalardan sürgün
gülüþler firarda, böyleyse yaþamak
ben ve çayým yaþayýp gidiyoruz iþte
29 Nisan 2021-haticeak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.