vakit . . . erken. . . gitmeye
hastane odalarý soðuk üþürüm yalnýzlýðýna
ya kapanýrsa gözlerim topraðýn rüzgârýna
ah kalbim af dergâhý sana adam
sere serpe yaðmur çisilesin omuzlarýma
ýslatsýn sýrýlsýklam belki yarýný göremem
kaç aþk dolmuþtur gözyaþýyla her ýslak anýyý utandýran acýyla sus olup daldýðýn duvara
düþler sereceðim koynuma senli öznel
sen boþver beni yada boþ verilmiþtim çoktan
iklimler gelip geçici, mesle bu deðil " aþk "
yara dediðin hikayesi kadar mý?
sen tabiatý olan aþký düþür diline
kafesteki kuþlarýn yüreðine söyle notalarý
kýrlangýç sürülerini çiz göðün tuvaline
unutma gözleri acý bakan tüm yanlarým
közlenmiþ yanýk kokusu, gücün yeterse
bakmaya, sen yüreðin yataðýna koy elimi
anlarsýn firdevsi sevginin çocuk hâlini
vakit ölü umuda
tutma acýyla kavrulmuþ sesimi
uçurumun karanlýðýna düþür bütün harfleri
sen yine bir umut iliþtir karanlýðýn dibine
içimin aðrýsýz bir yarýný bekliyor olacak
gözlerimin devrildiði uzaklara
irin acýlar mor bir rüzgarla dokunur göðsüne
buðulu bir pencere camýnda umutsuz þiirlere
dalarsýn yitik bir hayatýn silik akýntýsýna
gözlerime veremediðin sevdayý bir anda çýldýrasýya ateþlenir tütün ucu yanýðýnda
bir sual koy omzunun en keskin nöbetine
her anýyý sakla ayný göðün iklimine
üþüyorsun farkýndayým
kollarýný kavuþturuyorsun anýlarýn gölgesinde
kolay olmayan anlamsýzlýklar kýrýyor dallarý
kalbin duruþuna dökülüyor
sýmsýký sarýlmaya devam ediyorsun gölgemin acý sesine...
artýk üþüme, sardým yüreðini
baðýþlarsan kendini bir gün
o zaman benim küllerimi sürersin
caddelerde renkli kadýnlarýn ellerine
aþklar umudun yel deðirmenlerinde söker solumayý
bir kaç aný en masum yerinde buluruz bizi
"seni sevdim adam"
hep duyacaksýn sesimi
her gün kalbinin orta yerinden öpeceðim seni
Gizem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.