zamanýn sularýna karýþýr yalnýzlýðým
sessizliðimi duyarsan eðer
anlýyorsan beni
eski bir fotoðraf kadar anlam/sýzým
düþünce ipliðine dolanmýþ malt acýlar
kelebeklerin sýrtýnda mevlevi aþka uçuyor
sen yine
es geç rüzgârla beni sövezle aþký
bir aðacýn gölgesinde düþlerim
sancýlý ýslak hüzün biriktiriyor
hasarlý kalbimin yamalý cebine
kaç düþ, kaç iklim astým dar aðacýna
tam nergis çiçeklerini öperken güneþi
eylülün kamýþ alfabesiyle yolum uzuyor
günlüklerimin karla karýþýk yalnýzlýðýna
derdemli
sancýsýyla kasýlýp ölür seyrine kalbim
yürüyorum tökezleye, tökezleye
kaldýrýmlar ayak izime yorgun düþüyor
toprak nasýl sarsýn tenimi bilmem
ruhumun kenti müzikal ölüleri gibi
asýlýyor kirpiðimin çarmýhýna
dinlediðim hüzani þarkýlar
tarifsiz özlemin yýkýlmasý içimin sokaklarýna
kýrýlmýþ gönül kapým
hava soðuk
üþüyorum
yitirilmiþ ruhum sahipsizliðine
rengini yitirmiþ aþk seyranýna
bir mum yansýmasý vurur duvarýna soðuk coðrafyam sevgilinin suretine
yüreðimin iltica deðirmenlerinde öðütülmüþ
suyuna acý bandýrýyorum ekmek gibi
yasak satýr aralarýnda sýkýþmýþ kalbim
bir kitabýn arasýnda kaybolmuþ
sözcüklerimin sirayeti
þehirler arasý araf külyatýyým
sayki
kýsýk ateþte piþiriliyor kalbim
durdurun zamaný çocukluðuna gidecek
var
Gizem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.