KAMBUR SABAHLAR
Sýrtýnda bir kamburla uyanan bu sabah,
Güneþe doðrultamadý yüzünü.
Ýçten, içten ve daha içten çekilen hiç bir ah,
Çekip, sýyýrýp koparamadý hüznünü.
Bir damla suydu, ak’tý, pürdü.
El deðmemiþ ormanlar kadar mukaddes,
Sararmayan yapraklar kadar hürdü.
Aldýðý her nefeste, asaletin ve adaletin izini sürdü.
Koparýp aldý azameti yitip giden akþamdan.
Mani olamadý yýldýzlar bu amansýz soyguna
Ne bir ýþýk kaldý gökte, ne duvarda þamdan.
Dost zafere ulaþmadan, düþman uðradý bozguna.
Ýçinde susturamadýðý bir sesle,
Çekip gitti kambur bir sabah daha görmeden.
Ayaðýnda yorgun kösele, sýrtýnda eskimiþ palto, baþýnda fesle
Gitti. Boynunda hüzün, yüreðinde yarým kalmýþ bir hevesle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.