Eylülüm/Soyun Teninden

Bu ne hüzün be eylülüm
Renkler bizi býraktý.
Dudaklarýmýzda bir ýslýk,
Sanki Kenan illeri kapýmýzý çalan.

Yolumuzu kesti hep içimizin cakasý
Taradý hayat tek tek çözüp,
Tel tel saçlarýmýzý...

Hayat bu ya, ya baðýrdý ya sustu.
Yerimizi bulamadýk.
Susarak soyledik biz bir çok kelimeyi.
Belki de bu ,
Biraz kaybolup biraz bulmak kendini

Kapýsýndan geçerken kaybolduðum,
Bir balýkçý lokantasý,
Dilsiz gönlümün þu an,
Her coðrafyasý.
Kuzey rüzgârlarýyla müfrezeler
Su altý serenatlarý eritti bizi.

Ýskelenin üzerinde kýrlangýçlar,
Bir tek onlar dilimizden anlar.
Balýk çýrpýnýþlar,
Bir kaç ýþýk yýlý, sýrtýmda taþýdýðým anýlar.

Ahh dilsiz acýlar
Okunmuyor uðultusu.
Yüreði aðzýnda hepsinin.

Hava keskin,
Üstüm baþým eksildi.
Parmaklarýmýn arasýndan
Nice soðuklar geçti.

Ýnsan saramadýðý yaralarý
Ah... der susarmýþ.
Ýz býraktý aþk dövmeleri.
Aktý bir kere deli bakýþlar, içimize aktý.

Ateþi baþka dumaný baþka ,
Güneþi baþka gölgesi baþka.
Aþk diyorlar adýna..
Ýskele sancak alabora

Ey vefalý dostum fora, forsa
Ne çok gömülmüþüz ,
Yýkayýp kaldýracaklar.
Soyun teninden haydi,
Gidelim.

Nasýl olsa artýk bizi, burada,
Anlamayacaklar..
Sosyal Medyada Paylaşın: