BENİ BİLEN BİRİ VAR
Bir iklim telaffuz ediyorum
Ýkilemde kalmak dediðin ne ki?
Rengi yok bu günün ve ömrün
Beyaza boyamýþtým oysa yeri göðü
Ah, mealim…
Ah, sezilerim yerde ezilen hiçliðime
Mezar kazdýðým sefil yüreðim…
Konduðum her gün her sema
Koruduðum kadar özümü layýðýyla yaþamaktý elbet kürediðim.
Ýzafi bir kuþun kanadýnda açan çiçek gibi
Hýçkýrýk yüklü sessizliðin g/izi
Varlýksa lakayt olmadý asla
Sevilmekse bir kere bile gelmezken aklýma.
Akýmdýr alnýmda yazan yazgýnýn
Tefsiri.
Bataklýða dönmüþ cihan ki
Düþtüðüm þu çamur asla kirletmedi bedeni.
Göðün mavisi yerin beyazý
Aþkýn devasa týnýsýnda saklý
Yalnýzlýðýn bekasý.
Kördüðüm hicazým
Kanaviçe efkârým
Kelaynak kuþlarýndan da yokken farkým
Lakin sevebildiðim kadarým
Sevdiðimden de öte hicraným
Elbet beni ben yapaným.
Konduðum þu dal mý?
Zümrüdüanka olsam ne ki?
Devingen hüviyetin elinden alýnmýþken hürriyeti
Gel gör ki severken özgürüm ben
Ve özgün
Dirayetim ve de yalnýzlýðým sýnanýrken
Elbet daha da çok acý çekmeliyim
Layýðýyla kul olmaksa Mevla’ma
Özümde saklý közü
Sunmak devrana.
Mabedimdir asýlý kaldýðým
Kandýðým ne ki yeter ki yanýltmayayým.
Bir buse ise göðün gözünde saklý
Bir lanetse ayaðýmýn altýnda kayan zeminde firarý
Elbet tepe taklak olmanýn da muadili
Uçmaksa yüreðin tekelinde yanýp sönen aþkýn feri.
Bir rabýta kaynakçam
Bir rastýksa yürekte saklý hazaným
Hüznüme sahip çýkan Ýlahi Varlýðýn
Katýnda kabul görmekten ötesi yok düþümde.
Mevsimlerden ölümse hala yaþadýðým
Yaþamda saklý bir kehanet ise mutluluk mu varlýðýn sýnandýðý?
Bir renksem coþkuma katýk
Bir sefa iken sürülesi varsýn saklý kalsýn vicdan denen yastýk.
Her aþk bir hediye
Her özlemse ne diye?
Bir sitemse içimdeki sefile.
Hiçliðime sadýk ve vakýfým da bilinmeze.
Mademki bilen biri var beni benden uzak tutan
Madem sevebildiðim kadar mutluluða kanat açan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.