YETER Kİ KABUL GÖREYİM MEVLANIN KATINDA
Kundaklanan bir gülümseme belki de mecazi bir firar:
Ýsyanýn kubbesinde saklý solgun yüzlü rüzgâr
Bir lanetse çemkiren iblisten sýçrayan çamur gibi
Bir sezi ise sevecen yüreðin iksiri
Bir aþksa gardýný alacak belki de yalnýzlýðýn bekçisi.
Her büyüyen gün ýþýðý
Tevazu yüklü gecenin uçuþan dumaný
Renklerin de en asili iken siyahýn duvaðý
Beyaz bir cennet bahþedilesi
Mazlum ve masum olmanýn tek kaidesi
Elbet sessizce yaþamak ve sevmek
Aþký layýðýyla yaþatan bir düþ gibi
Kundaklanan mutlulukta saklý yýrtýk bir resim gibi
Meyledilen umuda
Makberi yüreðin paramparça olsa da.
Ýçselleþen gökyüzü
Her nokta atýþý mevsimin de süre gelen o bitimsiz rahmeti
Bir çiy damlasý kadar yalnýz ve asi
Bir saðanakta saklý bunca acýnýn da aksi
Elbet sehven ölü bir gün
Varlýðý kundaklayan çözülmez o kör düðüm
Þiarý mý ömrün?
Kesif bir sessizliðe tabi
Þiir ve mevsimin feri
Nasýl ki düþkün Rabbine
Bir sekant kadar kýsa iken gözyaþý
Rahmeti kucaklayan gönlün tek muradý.
Telaffuz edilesi hiçlik
Tevazu yüklü sessizlik
Sýradan bir ömrün ötesinde saklý varlýk
Nasýl ki dokunulmazlýðý aþkýn sadece Rabbine sadýk
Sönmek bilmeyen ateþin kor nefesi.
Zümreler yüklenip de acýlarý
Sancýlanan yeryüzünün solmak bilmeyen niyazý
Bir örtü adeta
Bir örüntü düþen yola
Bir öðreti iken umudun o tok sesi
Hali hazýrda uyruðu olmayan bir acý gibi
Beti benzi atan mevsimde saklý
Aðýtlarýn en aðýrý
Yükü hafifleten dualarýn meali
Elbet varmaksa en tepeye
Baþlamýþken birden saymaya
Sonsuzluðu kucaklamak adýna
Sevdikçe seven aciz bir yüreðin hicreti
Yeter ki kabul görsün Mevla’nýn katýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.