Portakal kabuğu
Ýlkin sesini
yeþilini býraktý ayazlý düþ’ün dað gülleri
eþikte uçurum uçurtmalarý
hüznün ýslak yanaðý/
yanaðým kuþ gerinimi saðnak yalnýzlýðý
tomurcuðundan esecek bir rüzgâr’la
solur hayatý yamalý yerinden
.......
kanýyor
baþucumda lekesiz sis heybesi
gözleri açýk göðün yüzünde bir aðlamak
nefesime çarpýlan
usul usul rengini çiçeðe yediren
dünyadan kalkar terli akþamlar
toplayýp mevsimleri kendime
azar azar giderim
arýnýyor ve aþýnýyor
toz bir çýðlýk dizlerime/
dizlerimde yürüyen hayat
çoðaltarak odalarý..
yüzümün perdesinde þehir
nar gülümsemesiyle resimler çizer kedere
ellerimde portakal kabuðu
ineriz,uzak sularýn gurbet özlemli avlusuna
ceketsiz yolculuklarýn ezberi
içimden yollarý tutar
ç/aðrýlara gömülen gün
göðsüme boþalýr
eþikte uçurumlarýn kabaran göç yanaðý
öyle çok
öyle öksüz ilerliyoruz þafkýnda ay’ýn
ve suyun..
hayat çýðlýk
kül kadar uðultu dilime tutulan
hýrçýn uykularýn upuzun doðrulmalarý
eksik aðaç
göðün kasýðýnda kuþlarla büyüyorum
uslanýyor kalbim
gün geçer
herkes gider
ben hep uzak susarým
sesim yeþile hazlanýr
elimde portakal kabuðu
...........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.