Ezilmişsin be çocuk

Düþ sokaklarýnýn, yalnýz çocuðu
Kalbinin aðrýlarý, hiç dinmeyecek mi senin? Yýldýzlar gülümsüyor, çiçekler rengarenk
Yarým kalan sözlerin, bugün de konuþmuyor

Karanlýk adýmlarla, güneþi solluyorsun
Apar, topar gidiþler ardýndaki sessizlik
Kurtulmak istiyorsun, yüreðindeki yangýndan
Kayýp bir boþlukta, rüzgarlar söndürmüyor

Denizler uzak, baharlar tuzak oldu
Solmuþ albümde, küçük bir kýz çocuðu
Kocaman yüreðinde, cebinde metelik yok
Çatlamýþ dudaklarý, bir yudum suya hasret

Yalan, dolan dünyanýn dikenli gonca gülü
Korktular mý tutmakmaktan, baktýlar mý öl diye
Ve her vakit helal de, dünya mý haram oldu
Dilimde hep duam, içimde gizli yaram

Yalan hayalleri bozsak, ömrümüzü azaltsak
Durup dinlenmeden, düþünürüm her gece
Terazinin dengesi, yalan dedikleri yer
Eski bir þehirde, avunarak büyüdüm

Sabahýn hesabýný, ben akþamdan tutarým
Ýki damla gözyaþý, hep sonuna sývarým
Sokaklar kirlenmiþ, kaldýrýmlar utanýr
Canlar kayýp gidiyor, ben gövdemi yýkarým

Bir aynayý andýrýr, gökyüzü yarýk
Somurtup durma öyle, bu nasýl bir bekleyiþ
Gölgem ardýmda, baþým önüme düþer
Ezilmem demiþsin, ezilmiþsin be çocuk
Sosyal Medyada Paylaşın: