ANNE

Duvaklý doðmuþum ben
Ýncecik bir zarýn içinde
Sýcacýk ellerin arasýnda
Merhaba dedim hayata

Tebeþirle çizdiðim bütün hayallerimi
Kartondan kâðýtlarla inþa ettim
Evcilik oynarken ;
Oyuncak bebekleri gelin gibi süslerdim

Gelin oldum
Kadýn oldum
Anne oldum ben de anne !
Meðer ne zormuþ
Senin kýyamadýðýna , öyle bir kýyýyorlar ki
Paramparça oluyorsun

Beni býraktýðýn baþak tarlasýndaki gibi
Dimdik deðilim artýk
Ýçlendikçe yükümden olsa gerek, eðilmeye baþladým

Sen , sen hep derdin ya
Bütün mevsimler sonbahar...Yaza hasretim diye
Ben hep kýþtayým , ayazdayým
Boran rüzgârlarý savuruyor
Belli belirsiz
Nerede olduðunu bilmeden
Gölgem arkadaþým
Yaðmur oldu hep sýrdaþým
Yüküm aðýr, yolum uzun anne

Ýçim yanýyor
Seraplara hasretim
Toz,toprak ile balçýk yaptým
Ruhumu sývadým,kuruttum
Sevgiye acýktým...Açým anne

Odamýn nemli duvarlarýnda akan su damlacýklarý
Anlatýyor gözlerimdeki hüzünlerimi
Karpuz tarlasýna dönen yataðýmda
Besliyorum bütün hayallerimi
Isýtamadýðým o bedenimi ise
Umutlarýmla giydirip gizliyorum
Karanlýða gömülmüþ düþlerimi
Ezanlara teslim ediyorum
Doðacak ýþýðý bekleyerek
Âma olmuþ bu gözler
Buðulu da olsa görüyor tüm gerçekleri
Hayat,hayat ne zormuþ be anne...
Sosyal Medyada Paylaşın: