Bana geldiðin zaman Önce bahçemdeki çiçeklerin yüzü gülerdi, Sonra kapýnýn zili mutluluk þarkýlarýyla çalardý Ve ürkek adýmlarla girerken içeri Bir gülüþün vururdu yüzüne ýþýk gibi, Kaldýrýp baþýný uzatýrdýn dudaklarýný Dudaklarýma alýþýk gibi...
Önce, saçlarýný koklardým doyasýya Bir umutsuz özlemi dindirircesine, Sarýlýr, bastýrýrdým seni göðsüme Sýcaklýðýnla doldurmak için yüreðimi. Gerçi, gözlerin halâ ürkek Fakat sevgiyle bakarlardý, sanki sessizce gülerek...
Sonra, bir nisan yaðmuru Düþerdi yüreðimize bereket bereket, Derken saðnak olurdu, tufan olurdu Ve aþk coþardý damarlarýmýzda... Þahlanan atlara hükmedemezdi dizginler; Ellerim umutluydu, dudaklarým sarhoþ,; Sensiz geçen yýllarým için üzgünler... Ve aþk coþardý damarlarýmýzda On sekiz yaþýnda gibiydik Bu kýsacýk rüyâlarýmýzda...
Odamýn havasýna kokun sinerdi Ve dudaklarýma dudaklarýnýn tadý, Duvarlara, çýkmaz boyalarla iþlenirdi Yüzünde utanmanýn kaybolduðu anlarýn tablolarý Ve bastýkca acýtýrdý yüreklerimizi Yerlere dökülmüþ günah kýrýntýlarý...
Sen, hep geç kalmanýn telâþýnda olurdun, Ben sensiz kalmanýn ölümcül acýsýnda; Gözlerim’’gitme’’ diye yalvarýrdý Anlardýn, Bir daha, bir daha...
Sonunda, ayrýlýk, bir cellât gibi dikilip baþýmýza ’’Vakit tamam’’ derdi; ’’Gitme kal’’ diyememek, içime taþ gibi çökerdi. Kapýnýn önünde, son kez öperken saçlarýný Gözlerim yenik ve çâresiz bakardý Ve saçlarýn Hüzün þiirleri kokardý...
(2008) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.