MİMOZALAR HER ZAMAN MAVİDİR
Kirazlý bir mevsimde doðmuþ olmalýyým
Ýçim dýþým yaz
Ve ayazlý gökte uçuyor kuþlar
Beyaz
Beyaz
Bembeyaz...
S/eslerinin kanatlarýna hapsettikleri ürüzgârlar,otogarlar,gözyaþlarým ve Tanrý
Salýncaklý bahçede oyun oynuyorlar.
Tanrýsýzlýk diye bildiðim s/onsuzlukta , zaman þarkýsý ve ölü yýldýzlar
Yitik unutuþun Simurg’unda pi
Çoktan unutmuþum gölgemi... !
Sen meselâ bir þehir gibi yalnýzsýndýr hep
Çatýlar el kadar,duvarlar kavruk çocuklar,evler kadar kalabalýktýr yalnýzlýkta kar
Yalýn ayak koþuyorlar rüzgârda...
Yalýn ayak çocuklar !
Sýcak toprak
Gün alazýnda yeni yetme papatyalar
Söyle neden soluyorlar...
Hatýrlýyorum,gözlerin göðe bakardý hep
O yüzden affederdim seni,kuþlar aþkýna
Kýþ sürülerini taþýrdýn göð/yüzünün çeperinde
Gün ýþýklý bahçede göðe bakan kýþlar baharlara,
Kuþlar çocuklara
Þarkýlar bize sevdalanýrdý
Soðuktu kar...
Kalbimde yýldýzlar...
S/essiz,narin bir aldanýþ s/usar...
Su susar !
Toprak...
Renklerin göðünde dinlenir ay
Yakamozlanýr Tanrýsýzlýðým,utanýr sonra
Göðsünde bahar sevinci ve kuþlar
Söyle nedendir her yola çýktýðým aynalý patikada
Bataklýklar var
Ve neden hapseder insan tanrýyý kalbine
O zaman kuþlar,nasýl uçar...
Sýðýrcýk kuþlarý,Zümrüd-ü Anka ve kýrlangýçlar
Nasýl doðar zirvesinde efsanelerin
Gel hadi bir þarký dinleyelim diyen h/iç sesimi susturamýyorum
Bu ölü bahçe can çekiþiyor,karanlýk,kar/anlýklar içinde...
Birlikte aðlardýk belki diye c/an atan gölgeme iman ediyordum ,
Þimdi araftayým,düþünüyorken üþüyorum...
Cümle cümle,hece hece,harf harf yazardýk tarihi,hadi gel de inan !
Zamandan ayrýlma diyen annemin sesiyle seslenirken deniz kabuklarýndaki uðultu
ve kördüðüm su ki ;seraptaki hayal uykuydu çöl sandýðým
Sonsuz bekleyiþ sunaðýnda kurban olur sanmýþtým gözlerimim tanrýsý
Baþka baþka tanrýsýzlara...
Yanýlmýþým...!
T/özümde yaþ,közümde kýþ,aþkýmda bahardýn sen
Son þarkýnýn son nakaratý
Laciverdi maviye küstüren Tanrý
Sizsizliðimle ben
Arruha’da bir çarþý
Yalnýzlýk meydanýnda mülteci bir mezar taþý
At hýrsýzý....
Kalemimin ucu kýrýldý
Ruhumun eðimi bozuk
Tepetaklak yuvarlanýyorum o boþluða-ki içimin uçurumunda halâ su yeþili meneviþli bir meltemin kalbi yatýyor!
En azýndan ben öyle inanýyorum...
Patlamaya hazýr bir bomba gibi bekliyor beni
Kalbimin tam orta yeri bomboþ bir yalýnlýðý konaklatýyor elifin iðnesinde
Kapalý çarþýdaki meydan savaþýnda serçe parmaðýmý kemiriyor fareler
Ýçim,içime b/atýyor
Acý kanatmýyor bu sefer yaramý
Meydanlarda atlar tepiþiyor
Cümbür cemaat gidiyoruz önce o düðüne,sonrasý malûm,
Biri akide þekeri daðýtýyor zemheride...
Kayýp kilitler,kapýsýz odalar ve penceresiz evlerde hapsolmuþum gibi
Dýþým içime sýðmýyor ne yazýk ki....
"Aynam þimdi kýrýk", belkide soru
Belki bulanýk suyum
Belki ben bir toprak kokusu...
Herkese ölümü hatýrlatan bir damla su
Ya da ölü bir yýldýz
Yýllar öncesinde/n akan,,,
ya da
Boþluðu,boþlukla buluþturan ...
Unutulmuþ bir aný defteri
Sayfayý araladýðýnda karþýna çýkan ayraç,belki ben...
Kalbinin tutarsýzlýðýndaki umu...
Dua ediyor çocuklar
Dað,taþ orman ve tan
Elleri göðün yüzünde...
Dudaksýz,sessiz bir loþluk içinde
Piano piano suskun
Ölümler,ölüm içinde...yken doðuyoruz
Bir hançer saplýyor kendini kendine.
Bir toprak intihar ediyor,yeniden doðmaya,doðurmaya yeminli
Yaþýyoruz,ölü doðumlar içinde...
(mimozatimes are always blue...)
/30 Mart 2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.