İNSAN OLMAK (5)

Var olmak ile
sahip olmak terimleri üzerine
“þuan” ile “þimdi” kapýþmýþlar,
þiir bu ya
baþlamýþlar fikir yarýþtýrmaya.

Þimdi baþlamýþ söze;
“ Þuan ile baþlayan her cümle
bitince durur,
içi sadece sahip olduðun þeyler ile doludur.”
Demiþ ve etmiþ devam;
“Oysa herþeyi deðiþtirir þimdi ile baþlayan!”

Þuan itiraz etmiþ buna hemen;
“Geliþimin ve eriþilmiþin si mgesiyim ben,
belki nokta koyucuyum vede tutucuyum
ama geleceði kurucuyum.”

“Gelecekmi dedin?
masaldýr o senin söylediðin.
Þu an verilen yada geri alýnan bir hak,
beni,
yani þimdiyi
hiçbirzaman durduramaz bak!

Çünki “þuan” olarak sen
asla gelecekte var olamazsýn,
Beni ise
gelecekte bile
durduramazsýn!

“Alalým ele hele
Þu ÝSTANBUL SÖZLEÞMESÝ’ni birde...”
Demiþ þimdi;
Karýn ve kýzlarýn ile düðün-þölen imzalarken iyimiydi?
Millet Meclisi’nde kanun yaptýn,
tüm meclise onaylattýn,
Þuan olarak sen yüzde elliki,
çikartamazsýn eksik imzanla bu sözleþmeden tüm ülkeyi.

Tartýþalým, halk oyuna sunalým
kanun yapalým-meclise sunalým;
Ne kadýnlarýn yediði dayak,
ne senin tarikatlara verdiðin kýyak,
ne taciz edilen, aþþaðýlanan, haksýzlýða uðrayan kadýn,
nede onlarýn yanýnda mücadele eden Halk
yani “Biz” ollarak,
ÝSTANBUL SÖZLEÞMESÝ’nin þuaný deðil,
þimdiden sonra olacaðý önemlidir.
Ah bunu sen
Þuan bir bile-bilsen!

Sosyal Medyada Paylaşın: