MÜLGA

Açýlan bir kapýydý önümde duran,
Tam deðersiz hissettiðim andaydý.
Düðmem kopmuþtu mesela,
Reflekslerim yavaþlamýþtý.

Saat geç olmalýydý muhtemel,
Kibir denen mafsal yüreðime açýlmýþtý.
Kibri gördükçe uzaklaþtým.
Bir el uzandý inceden.

Saklý konuþmalar vardý cebimde,
Gönlümde deðillerdi,
Manasýndan uzak birkaç kelime etmiþtim.
Boðazýmý sýkýyordu,
Bir telefon konuþmasý.

Bir yýðýn ayrýlýk vardý mesela elimin gölgesinde,
Hayallerimde yýrtýk bir uçurtma.
Öfkeyle bir hücrede,
Seneler geçirdikten sonra,
Bu hale gelmiþtim.

Ýnsan insana aynadýr belli ki.
Oturup bir manzaraya karþý,
Hicreti düþünen suretler geldi aklýma.
Bir resim koyulacaktý önüme,
Ve sadece kader denilecekti,
Biliyordum.

Bir güneþ kývrýlýp gönlüme yerleþirdi.
Kar yaðardý oysa,
Ellerim üþüyorken göðsümde bir sýcaklýk olurdu.
Þimdi uzun bir tren çýðlýðýna benzer sesiyle
Kýpkýrmýzý doðuyor ayrýlýk.

Benim ismime bir mahlas bulmaksa gaye,
Aþkýn kibrinde ezilmiþ halimi gör.
Vurdukça daðýldý dermaným,
Sustukça kanadý yaralarým.

Sence ayrýlýk mý daha büyük eziyet verir,
Senle bir gökkuþaðýný parçalamak mý?
Kendime dair ne varsa,
Mülga sayýlý bir çýrpýnýþtý senin için.
Tedavülden kalkmýþ bir alýþveriþti benimkisi.

Bazen sonuçlarla kalmak,
Daha mantýklý geliyor.
Oturup bir tanrýçayý ikna etmek,
Bir kulun iþi deðildi nasýlsa.

Sen hiç pembe davalarýný,
Benim siyah inleyiþime benzettin mi.
Ben bir asfalttan kazýndým.
Elime rengimi verdiler,
Boyandým.

Açýlan bir sahraydý önümde, sevgili
Çok susadýðým bir andý.
Avuçlarýmý götürüp suya kanmak istedim.
Bilseydim bileklerimin kesileceðini,
Kendi kanýmý içer
Susardým.


Ahmet Serdar OÐUZ / TOKAT






Sosyal Medyada Paylaşın: