MEDUSAVARİ II

Kalbim ve dimaðým baðlandýðýnda,
Mesnetsiz bir güneþ doðurdum bize.
Fermuarý açýk bir bavuldan,
Yol boyu döküldü sevgimiz.

Yüzümde bir Medusa yýlaný vardý aslýnda.
Kalbim, ifrit bir kitabeydi.
Dönenceler arasýna sýkýþmýþ bir iklimdeydim.
Sana benziyordum aslýnda.
Gurur viranesiydim.

Kalbimde bir kevgir oyunu vardý,
Deþilmiþ noktalara yerleþen bir kardeþ bulmuþtum.
Kardeþçe bir konuþmaydý aslýnda bu,
Ama bunu anlamak için,
Ben olmak gerekirdi.

Tam bir bütün olacakken, dur diye bir ses geliyor,
Kader frenliyor bu kaydýraðý.
Senin yüzünde bir fýrtýna oluyor tebessüm,
Dolaþýyor erkek yüzlerini.
Ben böyle bir kaftan içinde,
Kendim seçmediðim bir tramplenden,
Sokaða düþüyordum.

Benim bir ormaným olsaydý eðer
Aðaçlar konuþur, kuþlar ölürdü
Bilirim.
Dallarýndan þiir sarkardý topraða deðesi
Bir ýslýk, uzar giderdi karanlýða
Sen bizi duymazdan gelirdin yine.

Benim bu tevili ihanet olan kýblemin
Senden þaþmadýðýný bilmen gerek
Ben deðer bulmak için cinneti çaðýrmaktansa
Bir kardeþi çaðýrdým.
Deþilmiþ bir kalbin ötresinde
Durmayan bir deprem gibi
Sarsýldý her þey.

Affet.
Affedebilirsen.

Ahmet Serdar OÐUZ-TOKAT

Sosyal Medyada Paylaşın: