göçlenirken tek bir çoða gün yapraklarýyla titrer yüzümün zambaklý beyazýnda yol ki ölüm çeþme baþlarýnda taze mühürken rüzgârýn uðultusunda soluðum bahçe çiçekleriyle gezer kýyýsýnda yýldýz dokulu aðaçlar geniþleyen akþamlarca uykusuna çeker beni
vakitlerin parmakuçlarýnda sesler ve renkler çýplak atlarla yýrtýp karanlýðý göðün nal yýlkýsýyla þurama çaðýrýr duyarým.. yol ucunda uçan kanat dünyanýn ortasýnda kýzýl çember döner uzun yaðmurlarca sýrtýmda kuytu bir su ýþýk kadar temiz harflenir düþlerime