ELMA KOKAR SOKAKLAR
Yer Halepçe…
Mekân toprak damlý küçük evin avlusu.
Zamandan martýn onaltýsý.
Gün baharý müjdelerken bir öðlen sonrasý,
Avluda oynayan ikiz; biri oðlan, biri kýz.
Hayat dondu bir an ve dünya sessiz.
Elma kokan sokaklar, kimsesiz.
Gök sarardý, sarý bulutlar öbek öbek
Günün güneþinde þimþeklerin ne iþi var?
Baþlar göðe kalkýk, gözler hayretle bakar.
Halepçe sokaklarý sarý elma kokar.
Kýrlarda sarýçiçek, kardelenler elma koktu.
Masum yavrular, elma diye tutturdu.
Mahþer ne, var mý farký?..
Yerlerde sürünen nefessiz insanlar,
Halepçe’de elma kokar sokaklar
Þu ceviz aðacýna bak, yapraklar elma kokar,
Elma kokuyor avlumuz, sarý renkli elmalar!
Anne!...
Acý ile kývranýrken çevirdi buruk yüzünü
Duymadý yavrunun son arzusunu!
Günün ilerlemiþ bir vakti,
Halepçe sokaklarý halen karanlýktý.
Akþamlarý avluda ateþ yakmak adetti.
Ocakta kaynar durur isli bir çaydanlýk
Nefessiz çocuklarýn yüzü ateþe dönük,
Bakýþlarý donuk…
Geç vakte kadar Halepçe uyanýk.
Kaç asýr geçti üzerinden bölgenin!..
Beþbin masum can debelenir
Kor yüreði soðumadý nedendir,
Gözü yaþlý ak leçekli annenin?
Kurþun sesiyle daðlar yankýlandý
Tatlý rüyalardan çocuklar uyandý.
Elma kokan gecede,
Kuru yaprak misali; ak leçekli kadýnlar,
Eli kýnalý gelinler, mor fistanlý kýzlar,
Aðzý dualý piri faniler,
Koç burunlu yiðitler tek tek topraða indi.
Ah! Elma kokusu, çocuklar soluksuz kaldý.
Halepçe semalarýnda asýlý kalmýþ yarým ay.
Korlarýn arasýnda durur hala o isli demlik çay.
Ýki pay geçerken geceden,
Minarelerden sala yükselir inceden.
Analar dövünür, vay halime… vay da vay!...
Selam verirken akþamýn oynak kýzýllýðýna
Yarý bir gülümseme geldi, oturdu aðzýna.
Ateþin ýþýðýna dikti gözlerini bir zaman,
Ne görsün, çocuklarýn hali çok yaman.
Cennetin kuþlarý…
Cennet bahçelerinde Melek ruhlu çocuklar
Elma toplar, elma koklarlar.
Katil sürünün beri yanda baþlarý
Cehennem narýnda yanarlar.
Kaç zaman geçti bilmem, saymadým takvimleri,
Otuz üç yýl mý geçti aradan, yoksa asýr mý?
Hala aðrýsý geçmedi, saplanmýþ sol yanýma
Otuz üç yýl, otuz üç kurþun oldu
Kaç zamandýr, elma kokan günden kalma.
20 MART 2021
Mehmet AKIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Burhan AKIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.