bütün varoluþlarýn içinde
varoþ bir sancýyým
sesi kendinden baþkasýna ulaþmayan
acý bir çýðlýk
içindeyim bütün kederlerin
büsbütün dýþýnda kendimin
parmak uçlarýmdan
zehir akýyor
kemirmekten aþýnmýþ dudaklarýma
gözlerim
bozuk bir sarkaç oluyor tavanda
-dedim
kaç kulaç daha atsam
bitecek döllenmesi
içime çöreklenmiþ
bu yaþam aðrýsýnýn
kör oldu gözlerim
tanýðý olduðum
dünyaya katlanmaktan
unuttum uykuyu
her acýyý evlat edinip
ayrý ayrý uyutmaya çalýþmaktan
Tanrým!
hâþâ sana deðil isyaným
ben merhameti
maraza döndüren
kendi tufaným
ç/aðlayan oluyor aþk göðsümde
anaç bir þefkatle
tarýyorum saçlarýný
büyüyor,büyüyor
ulaþýyor göðe
durup durup
týrmalýyorum geceyi
kanýyor duvarlar
parmaklýk oluyor
pencere pervazlarý
bütün,büsbütün sana hapsolmuþken
çýkamýyorum içimden
-toplasam daðýlan parçalarýmý
bir çeyrek çýkmaz kendimden-
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.