İÇİM RAHAT HAFIZ...

Cenk ettiðim kadar çark etmediðim nice öðreti
Merakýmý mazur gör, hafýz
Sancaðýmda asýlýdýr yürekteki vaveyla
Öðün atladýðým ömrün de güftesi elbet
Aklýn sayacýna takýlý o iskele.

Ne makberdir çaðýran
Ne de ölüm beni aðýrlayan gün ve gece.
Makûs talihimde saklýdýr uyruðum
Acý belki de basireti baðlanan ufkun
Müdavimi olsam da
Rengimle ve aþkýmla doðdum yeniden bu gece

Maviden içimin cenneti
Aralýksýz esen rüzgâr ne ki?
Saklý iken ilk günden beri içimde.
Pembeden düþ ýrmaðým, hafýz
Karanlýk gecede mademki bir duyan var
Kara karýncanýn ayak sesini
Ýçim rahat, hafýz
Güzel Rabbim aðýrlarken kuþ kafesimi.

Çýrpýnan kanatlarým aðrýlý
Bazen hayat yorgun kýlan bazense aðdalý
Aþkýn ritminde kayboldum ben
Bende kayboldu evren
Ýþte þerh düþtüðüm mutluluk ve sevgi
Elbet peþine düþtüðüm öðretilerin izi.

Matemden ötedir mahremim
Kuþ kafesimde beslediðim sözcüklerim ve ümidim
Kaynayan içimde saklý o ýrmak
Kanadýðým da yalan deðil elbet
Kansam da kerelerce
Kandýrmadan sevdiðim kadar
Yüreðim düþkündür hayatýn minvaline
Hani tükenen
Hani türeyen
Hani en çok da aþka tüneyen.

Lafügüzaf sezinlediðim
Kýyýma uðradýðým her mevsim
Kýyama durmanýn tesellisi
Elbet tecelli olan yeni günün iþlevi
Bir gece önceden düþüp de yola þiirin izinde
Saklý tuttuðum coþkumu
Kutsarken Mevla’m aþkýn dilinde
Kaybolduðum her seferinde
Rast geldiðim o mahzun gülümseme ki
Mahcup bir edayla nasýl söylesem ki sevdiðimi?

Kalp gözüm aþikâr, hafýz
Yürek denen tekkede saklýyým:
Pervasýz
Ruhumda ne çok köpüren dalga
Oysaki huzura öykünmüþtüm bir ömür
Ödün vermediðim ne ise
Çoktan öldürdüðüm nefsim çýkmaz artýk yoluma.

Sazýmda saklý sýzým
Sýzýmda saklý mahzun bir rüzgârým
Sözcüklerken kanaviçesi günün
Günyüzü görmem sadece Rabbimin elinde.

Devindiðim þu eksen ne ki?
Merhalesi enginliðin kayýtsýz sevgi
Bir boþa koyduðum bazen taþtýðým o kefe
Kazandýðýmsa belli
Tutkulu bir mevsimde saklý rengi aþkýn
Aþkýn da kalantor özlemi ile
Seyrüseferinde umudun
Yatýya kaldý iþte þiir
Þahlanan yürekten de firar etti edeli aþk.

Sosyal Medyada Paylaşın: