Söyle Ne Çıkar ki Gurbette Kalmışsa Gençliğim

Her þey dingin, sessiz sakinken yaþam,
Rengarenk çiçek bahçesi gibiyken gençliðim
Toplayamadým, koklayamadým
Kýymetini bilip saklayamadým.
Sarýlýp sýmsýký, hep benim ol,
Gitme, kal
Diyemedim...

Elimde kaðýt kalem;
Siyah-beyaz, renksiz, boyasýz
Özgürce bir kalp çizmeyi
Oklarla onu beni yazmayý
Umursamadan kýnayan bakýþlarý,
Sarmaþ dolaþ gezmeyi
Beceremedim! ...

Hep uzaktan seyrettim
Kirpiklerimde asýlý gençliðimi;
Ne gecem koyulaþtý,
Ne de þaraba döndü akþamlarým
Dokunamadým zamanýn asi yüzüne bile
Ruhunu býrakarak terk etti duygularým...

Þimdi sevgiyi tatsam, aþka gelsem
Asýlsam sevdaya delicesine
Vakte dar bu anlarda kucaklasam geçmiþimi
Çalýþýp çabalasam, döksem servetimi
Dile gelse pusuda bekleyen duygularým
Konuk olsam, en derin sevdalara
Isýtýr mý ki Güneþ yeniden sývasam balçýkla?
Aþka davet etsem tüm bulutlarý
Ömür yaðdýrsa geçip giden yýllarým
Islansa yüreðim inceden inceden,
Söyle ne çýkar ki, gurbette kalmýþsa gençliðim?
Ne çýkar ki, geçip gitmiþse yýllarým? ...


Rukiye Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: