Hüznün Mektubu

Bir mevsim daha yine geçti sensiz,
Satýrlarým mutsuz, bedbaht ve gereksiz,
Saatin vakur akrebi kadar kuvvetsiz,
Yürüyor sahte ömrüm, terlemeden menzilsiz.

Aðýtlar yakarým, mahmur gözler ýslatmadan,
Düþünmez oldum seni, þu satýrlarý yakmadan,
Odamýn loþ ýþýðýnda, soðuk yataða yatmadan,
Yorgun düþtü gözlerim, daha bir þey anlatmadan.

Karaladým nankör kalbimin yorgun yapraðýný,
Dosyalayýp, kapattým, çekilmez ayrýlýk sancýsýný,
Palangalar taktým gözlerime, öderim hesabýný,
Sayfalara sýðdýramam sana sahiplik mantýðýný.

Kapýmýn kilidi açmýyor kapýyý, bana sitemli,
Yüreðinde geçirdim geceyi, düþüncelerle kasvetli,
Yýllanmýþ halým da ki kadar solgun desenler gibi,
Çürüyor bedenim, þu mezardaki ceset gibi.

Satýrlarýma yine son veriyorum desem de ben,
Sýðmayacak üç noktalar ve sevda þiirim sen,
Hüzün mektubuna ölüm tarihini atar iken,
Sen okumuþ olursun belki mutluluk benden uzaktayken.
Sosyal Medyada Paylaşın: