Kan ve Gül Misali

Güllerim kan aðlýyor
Ýçimde goncalarýn ahý
Menekþelerin feryadý var.
Ta ezelden beri biliyorum lakin
Þu özlemin yüreðimi daðlýyor
Söz vermiþtim sana
Yürekciðinin elinden tutmaya
Ve yine o eski hazan bahçelerinde
Yine o anýlar haznesinde
Kan ve gülü aðlatmamaya.
Elini son kez yanaðýma koyduðunda
Kanattýðýnda güllerimi
Onlarý teninden ayýrdýðýnda
Kan kusturduðun da gecelerin acýlarýna
Seni içimde bitirmeye söz verdim
Çünkü,
Sen bunu çoktan hak ettin ey sevgili
Hey sevgili !
Yýrtýyor, parçalýyor kefenini güllerim
Ne yapsan nafile
Baykuþlara bayram, yok mu güllerime derman
Uðramaz oldu caným bülbüllerim
Onlara her baktýðýmda
Sararýp solgunlaþan çehremle
Sana kavuþamamanýn ýzdýrabýný duymadým.
Ýnan seni hiç aramadým
Ey sevgili, hey sevgili !
Güllerim kan aðlýyor
Yýldýzlarýn ölümünü seyrediyor benimle
Aysýz ve sensiz bir gecede
Kalakalmýþtýk öylece
Zamanýn kýskacýnda ben sustum
Bir ses yankýlandý kulaklarýmda
Acý bir sesti duyduklarým
Sahipsiz bir kalp hýrýltýsýydý bu
Güllerim kan aðlýyor
Geceye inat, hasrete inat, sana inat
Ve onlara her dokunuþum da
Bana inat
Güllerim hep kan aðlýyor
Týpký masallarda olduðu gibi
Yeþerteceðim sizleri
Týpký veda tepesinde bekleyen
"Kan ve gül misali"
Sosyal Medyada Paylaşın: