gri sessizlik
güneþin gözbebekleri
kýsýr þiirin yalnýzlýðýnda
büyük bir kente sustu
ýþýðý býraktý yere kör gülüþleri
uykulardan uyandý
gri sessizlik...
o vakit
duvarlara yýkýlan saadetlerin boynuna asýldý ölüm
sis alnýný kýzgýnca dayadýðýnda pencereye
acýlar çýrýlçýplak bedenlere giydirildi
kaderin gölgesinde aþkýn yüzüne
’ay’ doðdu
ve enkaza durdu aynada
tüm suçsuzlar
kirli su birikintisi gibi yürüyor içime vakit
azarlanmýþ yaðmurlar
döktü yorgunluðunu düþ dalgýnlýðýma
bedenimde sýðýnamýyorum serseri sancýlara
mor hýþýrtýlarýn yüreklerinde de demlenmiyor
þubat soðuðu susuþ seviþmeler
kývrandýrýyor güçlü bir rüzgar
topraðýmda biten
isteksiz yüzleri
_sizin kalplerinizi oraya anneniz mi dikti_
_nerde ayaza mý sürüklendi güneþin çocuklarý_
gün
seni nasýrlaþmýþ hayatýn kalbinden alýp
içimin yeþil uçurumlarýna býrakacaðým
sular aðlayacak
at koynundaki ihtimal çýðlýklarý
iri bulutlarýndan özlemleri gövdeme indirip
ve kamburlaþmadan hüznün dallarýnda sýrtým
kaybolacaðým ölümden
_dudaðýmda korkunun uçurum yaralarý_
_veda edilmiþ bir çiçek þimdi_
kýsýr þiirin yalnýzlýðýna öldü güneþ
çevirdim zorlukla umutlarý
öylesine karanlýktan
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.