GECEYE BİR ŞİİR BIRAKIYORUM

Geceye bir þiir býrakýyorum.
Gece bende, yol bende, dert bende.
Ben böylece gidiyorum.
Sen öylece bakýyorsun.
Gece simsiyah gözlerinde,
Ve sen geceye sýðmýyorsun.

Tepemde ay bana bakýyor.
Ben sokaktan ona bakarken.
Gece bitmiyor, yol bitmiyor, dert bitmiyor.
Tüm bedenler uykuya dalarken,
Uyku asla bana uðramýyor.

Kýþ soðuðu ve nefesim ayaz.
Sanki geceye zýtlaþmýþ gibi;
Ay beyaz, ölüm beyaz, tenin beyaz.
Ne nefret ruhlu ne de sevgi,
Ne bir niyet var ne bir niyaz.

Bilirim bitmez bu yalnýzlýk.
Bilirim geçecek bu dinginlik.
Sende kayboldum sandým bir anlýk.
Ne zenginlik kaldý ne fakirlik,
Ne çirkinlik var ne de güzellik.

Bir þiir gibi girdin yüreðime.
Bir düðüm gibi takýldýn dudaklarýma.
Ne karþýlýk buldum þu sevgime,
Ne de bir ses oldun kulaklarýma.

Bu bir ihtiras mý? hiç anlamadým.
Bana has mý? yas mý? bilmezken.
Geceye dost olmuþ yalnýzlýðým.
Ay yoldaþ olmuþ ta ilk geceden.
Ve sadece onlarla arkadaþým.

Halim selim, dilim kupkuru.
Elim, kulaðým, içim dupduru.
Geceler boyu yürüsem de;
Bu iþin yoktur bir oluru.

Geceye bir þiir býrakýyorum;
Lâkin ben senin için yine de.
Ve gece gözlerinden karanlýk.
Ýz bende, giz bende, tariz bende.
Yarýn doðacak olan aydýnlýk;
Yeni bir þiir olsun gözlerinde.
Sosyal Medyada Paylaşın: