KÜÇÜKTÜM

Küçüktüm,
Dedem çok kýzardý,
Çizmelerimi ters giyince.
Büyüdüm,
Artýk çizmem kalmadý,
Dedem dünyadan gidiverince..

Küçüktüm,
Annem leðende yýkardý bizi.
Kaynar suyu maþrapayla dökerdi üstümüzden.
Büyüdüm,
Nerede o eski günlerin izi.
Ne kaldý geriye annemizden..

Küçüktüm,
Yaz sýcaðýnda bayýrda hayvan güderdim.
Susuzluktan dilim tuzlanýr,
Açlýktan kozak böðürtlen yerdim.
Bayýrlardan bana doðru uzanýr,
Halamýn yumurtalý ekmeðinin kokusu.
Sevinçten kalmazdý bende,
Hiç dinmeyen açlýk korkusu.
Büyüdüm,
Þimdi o bütün yumurtalarýn,
Yüzlercesi, binlercesi olsa da..
Tekrarý olmayan anýlarýn,
Tamamý artýk yaþansa da..
Geri gelmeyecek,
Geçmiþte iz býrakanlarýn.

Küçüktüm,
Babam araba yapardý balya telinden.
Kardeþimle oynarken izlerdi bizi.
Yürekten haz alýrdý en derinden.
Arslan gibi hissederdik kendimizi.
Büyüdüm,
Artýk balyalar ipten.
Yaþanýlanlar hep boktan oldu.
Hâlbuki eskiden her þey ne kadar güzeldi.
Ne kadar masum ve ne kadar içten.
Ýnanýn yazarken gözlerim doldu.
Þimdi dedem gelse ölürüm sevinçten..
Sosyal Medyada Paylaşın: