HİÇLİĞE

kumsalýn ýslak yerindeyim.
upuzun bir kumsal bu.
içimde piyano melodileri..
her tuþta onun sesi,
her rötuþta nefesi,
ve her bakýþta gözleri
var ve gözlerim doluyor.
ve ellerim donuyor.
soðuktan deðil;
ya ayrýlýktan,
ya da öyle sanýyorum.
bilmiyorum inan,
inan bilmiyorum.

ya karanlýklar aldý beni,
ya da beni benden o aldý.
sözlerim boðazýmda düðüm
ve sensin:
Ýstanbul boðazýnda gördüðüm,
en güzel þeysin.
þimdi her þey kördüðüm.
çünkü bir rüya gibisin,
hayallerde bile öldüðüm,
anýlarýn failisin.

al götür beni rüzgar.
býrak denizin derinliklerine.
derinlerde bir yerlerde,
ben kayboldum.
ve yoruldum.
beklemekten yoruldum,
üzülmekten, düþünmekten...
ve korkuyorum,
sevmekten korkuyorum,
sevilmekten de.
yalnýzlýktan ölmesem de,
açlýktan ölüyorum.
merhamete açlýktan,
samimiyete, hürriyete...
ve öylece gidiyorum.
gidiyorum ahirete.

üstümü ört be rüzgar.
beni saracak kimse yok.
anlayacak kimse de..
hayatým zaten bom bok.
haydi sana da güle güle..

Sosyal Medyada Paylaşın: