Y Â S İ N!.. (EY, İNSAN!..)

Sen, seni; eþyayý, maddeyi ve mânâyý, mahlûkatý ve seni Yaratan’ý.. bilir misin? Peki; ya, kendini bilir misin? Ya sen, kimsin!?
Ve dahi, sen nesin?!.. Kendini, bazen teraziye koyup tartarsýn da; nefsini de biraz olsun, hiç teraziye koyup tartar mýsýn?
Biraz kendini “ölçüp biçer” ve BÝRAZ DA; KENDÝNE GELÝR VE KENDÝNE YÖNELÝR MÝSÝN?.. SÖYLE, SEN KÝMSÝN?!..

Y Â S Ý N!.. (EY, ÝNSAN!..)

ÞÝÝR NO: 06 *** 21-EKÝM-2008

Sen; “ne, ’ATOM’.. ne, ’GÜNEÞ’sin,”
Fakat; “bir ’HÝÇ’ de, deðilsin...”
Ýkisinin ortasýnda,
Denge saðlayan, “MÝHENK’sin...”

Kâinat, “durur emrinde,”
Yaratýlanlar, fevkinde;
Mahlûkat, hep hizmetinde,
Çünkü; “sen, bir ’HALÝFE’sin!..”

Yerine getirsen, farzý,
Býrakmasan, hiç niyazý;
Bir emrin, titretir ’ARZ’ý,
Sen, “ASIL’ýn, VEKÝLÝ’sin!..”

Göklerin armonisi’ne,
Alemler, senfonisine;
Iþýktaki, yedi renge,
Yaratýlana, “ÞAHÝT’sin...”

GÖZ’ü, sema’ya açanlar,
Gönülden, ’BÝR’e varanlar;
Þeytan’dan, uzak duranlar,
O; “BÝR!’ ile, bir’lenirsin...”

’SEN, ’sayýsýz çok beden’sin,
Tüm yaratýlana, denk’sin;
Sen. Küçük bir ’MUHAMMET’sin,
“RASÛLULLAH’a, ÜMMET’sin...”

Mürsel, der ki; aç, gözünü,
Dinle, “KUR’ÂN’nýn sözünü;”
’NUR’ ile yýka, yüzünü,
SEN!.. “Kâinat’a, bedelsin...”
munevveroglu@hotmail.com
22-04-2008*** Saat 18:30**** Konak- ÝZMÝR.

Sosyal Medyada Paylaşın: