SON.

Yorgun bir sözcüðün kýblesinde saklýyým:
Mekân, zaman addedilen ne ise uzaðýndayým
Evrene dair bir varlýksa
Asýlý kalmak mahzun gökyüzüne
Týrnaklarýmla kazýdýðým bir günce
Boynum Allah katýnda nasýl ki kýldan ince.

Az sonra kaybolacaðým
Kaybettiðim ne ise kavuþmak üzere
Bir satýra yýðdýðým benliðim
Kelamýn dahi yetmediði bir mevsim
Olmanýn tadý var dilimde:
Sözcüklerim ne kambur
Ne de durduk yere yüreðim sürçtü
Þimdi mahlasý hüzün olan bir þiir b/içeceðim.

Elimin tersiyle ittiðim kimse
Elimden tutan son hece
Elbet damaðýmda kaldý tadý dünün
Öykündüðümse sadece günün
Henüz vermediði hüküm.

Ne yaldýzlý yolum
Ne tutulan nutkum
Hizaya geçtiðim bir ömür
Baþým dik yürüdüðüm
En çok nöbet tuttuðum kapýnýn dibinde
Son süratle geçen ömrün nesi yetti ki þu evrene?

Ne bir resim ne bir recim
Akýþkan bir mýsra ki ellerimden
Kayýp giden özlemin renginde
Saklý beyaz yüzüm
Hicvi karanlýðýn
Sökün eden hüznün kayýtlara
Geçtiði günün mealidir
Yazmaya düþkün
Yazamadýklarýma bakalým yetecek mi ömür?

Kýblem, mihrabým
Solgun mizacýmda saklýdýr sözcüklerim
Dikiþ tutturamadýðým nice þey
Dilimden de yüzümden de düþmeyen hüzün
Ne çok kýta
Ne çok mýsra ýsrarla týrmalayan yüreði
Yalnýzlýðýn izdihamý
Aþmýþken boyumu
Haddimi bilsem bile kim dedi aferin?

Her kat izi yorgun bir þiirde saklý
Her ket vurulan hayalse dünde kalan bir ýrmaktý
Kaybolana sorsunlar beni
Tiradýmý unuttum unutalý
Anýmsamaz oldum adýmý dahi
Her renkte saklýdýr fýtratým
Kaybolduðum boþlukta dönendiðimden beri
Delice bir rüzgâra esir düþtüm düþeli
Düþmedi gitti gözümden iþte
Hala saklý o son yaþý
Saklarken son güne yeter ki
Rýza göstersin Rabbim içimdeki noktaya.



Sosyal Medyada Paylaşın: