Ökse Otu Kadar Yalnız

Yaðmur tarlasýnda tanrýlar ve körebe oynayan çocuklar
Kýraç toprakta kil, susuyorlar...
Kimsesizliðin gölgesinde üþüyen ten
Pusuyor sessizliðe...

Beyaza hasret gidecek bu hayat
Düðün neþesinde saçlarýný öremeyecek annen...



Kýrlaþan saçlarýmda kar... Duruluyor...
Sense
Suskunluðunu dinlendiriyorsun,gölgesiz aðaç diplerinde
Sýrça fanusunda ne de güzelsin....
Ýmreniyor melekler elif/in/ine...!
Bu gönül þakayýk misali dillenecek belki bir gün
Ya da suskunluk tanrýsýna peþkeþ çekecek kendini!
...
Bu, sadece dündü
Uyudum, uyandým, halen dönüyor dünya,
Yakýnlaþýyor yýldýzlar, ýssýz kýyýlara

Kar olmadý yaþamak ya da ölmek
Kalbinin gülünce, gülmek bedava
Gün açacak gül
Hadi ürüzgâr , sana da merhaba....

Beklemeyi özlediðim geliyor aklýma
Özlemeyi sonsuzca özleyiþim....
Kalbimin yarýsý senin...
Gel,
Þu tek elmayý da pay edelim ve kovulalým cennetten...
Ah benim þeytan kalbim...

Ölüm sessizliði..
Kanýmda can tütsüsü, kýrmýzým acýyor...!
Ne ölüm, ne yaþam yakýþýyor bana....
Suskunluðumda ussuz bir ýssýzlýk
Islýk çalýyor kavalýna üfleyen çoban
Ormanýn rengi hala aklýmda
Ve rüzgârýn yelelerinde akan suyla
Güne merhaba yeniden, merhaba!



Bacalardan tüten duman, bulanýk, isli
Gözlerinde ezber ettim gurbeti
Ses/sizlik çýðýnýn altýnda kaldým
Ölmedim...
Böylesi iyi...

Çatýlarýndaki tuðlalar, çatlak duruyor zemheride
Bozbulanýk simasýnda yaþam var gözlerinin
Ýyi ki de...

/Gülümsüyorum... /

Yüreðimin kuytusunda, evler uyuyor...
Sessizlik...
Avlularýmda o t/ay topal, yollarda atmacalar, kargalar
Alev topu
Yalnýzlýðým
Ve belki bahar!

Açýp, kapýyorum gözlerimi
Kirpiðinin kirpilerinin dikenleri, yüreðime ok...
Açsanaperdelerini


Seni unutuyorum
Geleceðimi unuttuðum gibi,
Ecelimi!
Bugün de hasat olmuyor!
Kitap kurtlarýyla kutluyorum, kurumuþ gül reçelleriyle, disleksimi...

Kiraz çiçeklerinde beyaz,
Mezar taþlarýnda mermerler üþüyor...

Ya toprak...?

Cevabýný veremediðim sorular sormaktan vazgeçmeliyim
Sarýlýyorum kendime
Beyaz bir bulutun ruhundan üflüyorum tenime yýldýzlarý, yýldýz tozlarýný, yakamozlarý...
Deniz mavisinden selamlýyorum balýkçýlarý
Zaman tanrýçasý alnýma bir öpüþ konduruyor..
Sýrasýz ve zamansýz bir ölüm, beni bekliyor sanki..

Ölüyorum, sen de ,ölüyorsun belki..
Bilmiyorum!


Özlem yaþatýyor beni ve beklemek ay haneli düþlerimi...
Rüzgârda büyüyor sessizlik
Bir de unutmadan söyleyeyim
Tanrýnýn alnýndan öptüðümü
Ki!
Yalnýzlýk ikimizin de içinde buzul bir aþký hapsetmiþ bekliyor sessizlikte..
Kalabalýk yalnýz/lýk//lar korosu,
Durmaksýzýn þarkýlar söylüyor
Gecelerce duvar olup düþünmek!
Ýnsan kýlýyor,insaný...


Aylardan en çok Nisan’ý ve bir de Eylül’ü seviyorum
Topraða düþen yaprak kadar maðrursun, seni düþlüyorum.

Seni düþünüyorum nefes aldýkça...
Nefes aldýkça yaþýyorum...

Seni yaþatýyoruz içimde
Ruhumun serçe parmaðý kadar narin ve yalnýzsýn...
Ýþte, o kadar insansýn...

Küpe çiçekleri takacaðým koynuna....
Mercan denizlerine dalacaðýz birlikte...
Býrakamazsýn,yolcuyu deðil, yolu!
Gitme!
Ne geriye, ne geride..



Bilirsin,



Onarmak isterdik elbet, yýrtýklarýmýzýn kalbini
Ökse otlarý kadar öksüz yaþadýk, dünyanýn en uzak mevsimini
Aþk sadece üç harfmiþ, sonradan anlayacakmýþýz,
Göðüs kafesimizde kumrularla vakur dolaþacakmýþýz
Yüreklerimiz/de, yürek izimizde külmüþ zaman
Yaþlanacakmýþýz...

Ütopik yalnýzlýklara gebe, hayata sevdalanacakmýþýz...

"Le le le le yar" diyen sesinin türküsüyle aydýnlanacakmýþ güneþ
Ýç denizlerimizde, þafak vakitlerinde b/iz kalýrken,
Göl kýyýlarýnda meneviþler
Ela gözlerinde su
Iþýyacakmýþ...

9 Þubat 2021
17:56
Sosyal Medyada Paylaşın: