sabah oluyor penceremde
suskunlar doluyor yüreðime
ilk güneþle ilk insaný yaþýyorum
ilerliyorum insan geliþiyor
geliþirken köreliyor insan
ve kalem
sayfalar yitip gidiyor ben yazýyorum
bir özlem bir dert
içimden güneþe gidiyor
güneþi bekliyorum yanýma
yanýna gitmek ürkütüyor beni çoðu kez
sesleniveriyorum sessizlikten duymuyor beni
bir kuþ havalanýyor ansýzýn güneþe
bense oturmuþ izliyorum
insanlarla baþlýyor yollar
kafalar önde ilerliyorlar
ne zaman kalkacaklarýný merak ederek
güneþ orada duruyor
o da bizleri bekliyor...