Koklanýlan gül,
Dokunulan özlem,
Son bulan umut…
Yeniden, her yeni günden,
Yarýndan þimdiye,
Alacak var…
Yanan deniz, aðlayan güneþ
Yas tutan bizler,
Alacak var,
Yarýndan þimdiye…
Ütopik sýnýrlý, hayal diyarý
Koklanmýþ gülü yeþertir,
Kardeleni doðurtur.
Koklanýlan gül,
Dokunulan özlem,
Son bulan umut…
Alacak var,
Þimdiden yarýna…
Alacak var,
Ey insan dost…
Yanan muma yarýþta,
Hasetlenilen geçmiþten gelecekte
Ýstasyonlardan, trenden, emekten
Alacak var,
Ey insan dost!
Dünden þimdiye…
Soluklanýver çeþme baþýnda
Yâre selam et, köy baþýnda,
Gel yanaþ yaný baþýma,
Alacak var
Ýnsan olanaolabilene, soluyana
Alacak var,
Þimdiden yarýna…
Alacak var
Dünden yarýna…
Çocuk oyuncak, genç gelecek,
Ana, baba ekmek,
Hoca genç, insan yaþam…
Alacak var,
Ey insan dost!
Dünden yarýna…
Ey insan dost
Þimdiden yarýna
Yarýndan þimdiye
Dünden yarýna
Yarýndan düne
Dünden þimdiye
Alacaklýyýz her daim/daima…
Mehmet Öztürk
“balaban Kent Þairleri”