Bir ýlýk yaz akþamý, buldum seni,
Gönül penceremden ansýzýn giriverdin,
Gül yüzlü, al yanaklý sevdam benim.
Bir gülün hayat bulmasý gibi gülüþün.
Gel gül yine, ben senle dolayým,
Gel öp yine, ben senle olayým,
Gel gör yine, ben senle varým.
Gönül kapýmýn gülü,
Yasemin kokulu yarim,
Gel yine, hep gel yine,
Yürüyelim meydanlarda,
Meydanlarda özlem, meydanlarda hüzün,
Sensiz yine bu eller, tutsak oldu kaðýda kaleme,
Meydan okur oldu Leyla’lý Mecnu’na,
Suskun oldu her sevda soluðunda,
Dalar oldu gülüþlerde,
Konuþur oldu sensiz gecelerde.
Gel gül yine, ben senle dolayým,
Gel öp yine, ben senle olayým,
Gel gör yine, ben senle varým.
Sevdam gömleðimi al,
Ekmeðimi, maddiyatýmý, kalbimi al,
Seni al.
Ama býrak gülüþün benle kalsýn,
Býrak ki gülebileyim,
Býrak ki soluyabileyim,
Býrak ki sevebileyim,
Yeniden ve her yeni-den.
Anlatabileyim seni,
Öksüz sevdalara, yaþamda Mecnun kalanlara.
Gel gül yine, ben senle dolayým,
Gel öp yine, ben senle olayým,
Gel gör yine, ben senle varým.
Gönül koyar olmuþ her okuyan þiire,
Yazar olmuþ her gül bülbüle,
Susar olmuþ silahlar o zamana,
Keman her çekiþte yayý, bir ok saplanýr oldu kalbime.
Boðazda, ben biçare boðazýn gönlüne hüzün sormaktayým.
O da susar, o da dertli, o da çýrpýnýþlarda,
Denizine ulaþma özlemi taþýmakta.
Gel gül yine, ben senle dolayým,
Gel öp yine, ben senle olayým,
Gel gör yine, ben senle varým.
Sevdam gömleðimi al,
Ekmeðimi, maddiyatýmý, kalbimi al, seni al,
Ama býrak, ama býrak.
Gülüþün benle kalsýn.
Mehmet Öztürk