Sen sevda imbiðinden süzülmüþ bir içim su, Aþkýn, geriye kalan, gönle çöken tortusu... Öylesine tutuldum o cilveli hallere, Beynimi kemiriyor, sensiz kalmak korkusu...
Sen, ömrümde kandýðým en hoþ, en tatlý yalan, Buselerin ateþi bana yadigâr kalan... Bir bakýþla, gönlümü müebbet esir alan Sen, þeytanýn kurduðu güzel ve zalim pusu...
Sen, kýzýl bir gül gibisin, gül yapraðýndan tenin, Kýzýl saçlar, ince bel, gül fidaný bedenin. Seni koklamak, sevmek, âþýkýn olmak senin Gönlün olmazsa olmaz, vaz geçilmez tutkusu...
Sen, bir nihavent þarký gibi gönlüme inmiþ Ve baþka bütün sesler, bütün þarkýlar dinmiþ... Hayatýn tadý olmuþ, soluklarýma sinmiþ, Teninin, sarhoþ eden o menekþe kokusu...
Sen, bir masal perisi, sevdan bir masal güya, Aþkýn, hiç yaþanmamýþ, sanki baþka bir dünya... Sen, görülmüþ en uzun ve rengârenk bir rüya Sen, ömür boyu süren, gizemli aþk uykusu...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.