KIŞ GÜNEŞİ VE ŞUBATIN KISA VADESİ...
Töhmet altýnda düþler
Düþmek bilmeyen yakasýndan þehrin
Ýzafi bir kalabalýk
Yalnýzlýkla eþ deðer solan çiçekler
Metruk aþklarýn da künyesinde saklý hasret
Göðe konan bir kuþ gibi
Düþ gibi giyindiðim esvap
Ýçine düþtüðüm aþk gibi
Yolunda gitmeyen hayat.
Sözcüklerden ördüðüm bir yelek belki de
Gizemin izini sürdüðüm
Aþkýn neferinde saklý ýþýk gibi
Varlýk da yokluk da mümkün
Yüreðe serili bir kilimde saklý mevsim gibi
Mevsimsiz bir aþka yürek açan
Kayýtsýzlýkta gizli aslýnda
Nasýl da devasa gürültü ve ses
Naif bir kimlik ve sabra delalet.
Kýþýn yüzü saklý iken Þubat denen
Girizgâhta ve hüzünde saklý elbet mevcudiyet
Ýlahi Aþkýn yolunda gidip de
Dönenlerden deðilim hem
Çýktýðým bu yolculuk
Ruhun hüzne bandýðý
Tutulan nutkun da surelere düþkünlüðü
O Ýlahi Iþýk ki
Karanlýðý delen aþk gibi ve matemde
Dökülen yapraklarýmdan
Ýnþa ettiðim cennetin de arka bahçesi.
Sýðýndýðým,
Sýnandýðým
Asla sinmediðim bir töhmet ki
Sözcüklerin efsunlu yolculuðunda
Hayatý ve sevgiyi muteber kýlan
Bir varlýktan öte
Sonsuzluðu besteleyen nuru evrenin
Dolunayda saklý muradým
Bir yýldýz iken kaymaya müsait
Zemherilerde ölen çiçeklere hasret
Bir ölümlü ki
Ölümsüzlüðü þiar edinen
Her yakut dizede
Ömür boyu sevmelerin de meali hani.
Kimliksiz kalmak da deðil
Kimliðimle çýktýðý þu yokuþ
Düþe kalka yaþamakla eþ deðer
Aþkýn gizinde sürüklenen bir yorgun nam
Bir de sürgün yemiþ ömrün
Sefasýný sürmemek mi?
Ne gam ne gam
Ývedilikle uçmalý gitmeli de bu dünyadan
Göçtüðüm hangi pervasýz ruh ki
Býkmaz mý nazýmdan bitimsiz efkârýmdan
Sözcüklere bil mukabil bir tebessüm ýsmarladýðým
Þerh düþtüðüm belki de duvaðý karanlýðýn.
Ýçimde saklý beyaz bir cennet
Makberi ya da mabedi demeye delalet
Ruhumla gezindiðim þu taþlý yol
Rüzgârýn çapkýn imlecinde saklýdýr na’þým
Yana yakýla yaþamak ne ki
Hayatýn mealidir mademki sevmek…
Sessizce yaþarken
Bir uçurum ki savrulduðum
O düþ pervazýnda uçuþan kanatlarýma
Dolan ay ýþýðý
Dolanan ayaklarýma
Sezilerimde yükselen ses gibi
Þiar edindiðim bir reçete elbet
Aþkýn ulvi gizemi.
Bir düþ’ün iniltisi idi adeta sessizlik
Tümlecin sonsuzluða hizmeti
Þiarý ömrün bir þiire delalet
Sessizce konuþlu mevsimde
Ne kýþ güneþi
Ne Þubat’ýn kýsa vadesi
Elbet taziyelerimizi sunup Ocak’ýn dününe
Her hatýra iken buz tutan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.