RAHMET...

Sözcükler…
Issýzlýðýn mahzeninde ermekse haþmetli sevgiye
Aþký çaðýran
Bazen aðýtlar yakan
En çok da sinede saklý muhabbet.

Sözcük ýrký ve yalnýzlýk
Rabbim, nasýl da mahþeri bir kalabalýk
Varlýk denen ne ki?
Göðe konuþlu bir rahle
Kimse de göremez içimdeki kederi
Rabbime sadýk ve O iken tek tanýk
Kürediðim her gece ve þiir
Þehla gözlerinde mevsimin
Ýçinde yüzdüðüm denizin aslýnda
Tek zerresi iken
Tekabül eden içimdeki sonsuzluk.

Elbet ruhun firarý her þiir
Hayatýn enkazý olsa da kalan
Yeniden doðmak küllerinden
Aþkla þerh düþülesi her zeminde
Zamaný yok ki sevmelerin
Açýlýmý nedir sahi özlemin?
Elbet gözünü karartýp koþmak sadece koþmak
Açýlan Hak kapýsýndan dokunmak en tepeye.

Her düþ’ün yalnýzlýðý baþkaydý iþte
Öyküsü de soluk bir çiçeðin nezdinde
Aslýnda her düþ’ün kendine düþkünlüðü
Sözcükler kayýt altýnda
Düþ’ün ve de aþkýn muadili
Elbet sökün eden gaipten gelen o coþku
Aþka riayet eden iç sesin hazin meali
Anlatmakla mükellef yürek
Anlam olmakla eþ deðer belki de sevmek
Rýzasý ile Rabbin
Varlýðý ile sadýk bir yeryüzünün temennisi.

Ölgün bir günden geride kalan
Safi hüzün.
Yeþeren ve yaþaran aþkýn da kýblesi
Dokunaklý bir gökte saklý belki de
Basireti baðlanmýþ ay ýþýðýnýn simasý
Ýçine çekilesi her duygu ve sözcük
Nazenin fýtratýn da bitimsiz gizemi.

Renkler düþ mahkûmu
Aþksa yolsa kalan bir düþ gibi
Terennüm eden halesi
Varlýðýn sökün ettiði her gece
Geceyi de boydan boya yaran kalemde gizli
Ruhun kalan takati
Ve iþte yazdý ve yeniden doðdu þair
Hem de ölmelere doyamadýðý evrenin
Saklý sesinde inleyen bir nota gibi.

Hem asil hem izafi
Hem sessizlik hem de her sesin ritminde
Saklý bir teamül
Vakýf olduðu sonsuzluk
Aþkýn kýyama durduðu her vakit
Hangi yürekte saklý sahi son dilek?
Bazen yalnýzlýðý gömen
Bazen aþka beyitler yýðan kürek kürek
Þakýyan zemheri
Muhabbeti koyu bir þiirin serzeniþ
Elbet kendine yüklendiði þairin
En çok da sevmekle yükümlü ahir bir hece gibi
Sakýndýðý gözünden sevginin
Boyundan büyük illa ki seven
Rahmetin kaynaðý bitimsiz madem.

Sosyal Medyada Paylaşın: