Zýt elektrik yüklü, iki kýzgýn buluttuk, Þimþek þimþek çaktýk da, hep yaðmuru unuttuk. Susuz geçen yýllarda, gülistan susuz kaldý, Sevda bir gonca güldü, biz dalýnda kuruttuk...
Sevgi hüzün getirdi, hep mutluluk yerine Hep sýðda yüzdük, gitmek yasaktý pek derine Hayâl bile kurmadýk mutluluk üzerine Birbirimiz için biz, umutsuz bir umuttuk...
Sevmek yetmezmiþ meðer, aþký yaþamak için, Rüyayý, gecelerden güne taþýmak için... Sebep biz miydik, yoksa, kader mi, bilmem n’îçin, Biz, sevdayý, uykusuz gecelerde uyuttuk...
Kâh kýskançlýk, kâh inat, kâh tutulmayan sözler, Birbirine sevgiyle ve kýrgýn bakan yüzler, Sevgiyi, pýnarýnda hapseden nemli gözler... Önce öldürdük aþký, sonra, yasýný tuttuk..
Ünal Beþkese (2015)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.