Bülbül ile gül
Hak baðýnýn üzümü Allah deyip tatlanýr
Hak bahçesinin gülü Allah’tan koku alýr
Bu yolun derviþleri doyamaz koklamaya
Kokladýkça coþarlar baþlarlar aðlamaya
Gözden akan kanlý yaþ gülün rengine siner
Ýnci inci akarak düþüp topraða deðer
Hak Teala bülbüle emri ferman eyledi
Kulum nasýl andýysa sende öyle an dedi
Nasýl yerinde dursun Haktan emir gelince
Kul Allah’a yaklaþýr Allah onu sevince
Ýþte böyle diyerek bülbül yola koyuldu
Ýlk rastladýðý gülün uçup dalýna kondu
Kondu bir gül dalýna dikenine bakmadan
Hakký zikredip durdu hiç gözünü kýrpmadan
Derken sabahý etti yorgun bitap düþerek
Sordu ‘razý mý rabbim? meleklere dönerek
Melekler baþ sallayýp hayýr olmadý dedi
Rabbimizin emrettiði dal bu dal deðildi
Üzgün ama sebatkar bülbül düþtü yollara
Belki bu güldür diye baþladý aramaða
Ýþte o gün bu gündür bülbül aþýktýr güle
Her gülün meleðine sorar oldu mu diye
Berlin, 17 Safer 1426 Pazartesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.