Çoban

Otobüsün camýndan ovayý süzüyorum
Yavaþ yavaþ ovayý sis bulutu sarmakta

Güneþ bir nazlý gelin gibi edasýyla
Süzüle süzüle aðýr aðýr tepelerden doðmakta

Baðlamýþ ellerini arkaya iki nurlu ihtiyar
Sabah namazý dönüþü yolda laflamakta

En son ev de hýzla gözden kaybolurken
Bir çobana iliþti gözüm gamlý türkü çalmakta

Çobaným, sanma dertler köyde, sýkýntý köyde
Þehirdekiler baþka sýkýntýlar içinde kývranmakta

Ýmrenme oralarýn ýþýk dolu hayatlarýna
Þehir bir baþka ezer adamý çobaným, köy baþka

Kimisi sýlaya hasret kalmýþ, türkü duysa boþanýr
Kimisi sevdiðinden ayrý özlemlerde yanmakta

Kimisi geldi geleli ayak uyduramaz buraya
Kimisi köyüne dönüþ hayaliyle oyalanmakta

Kimisi ev demezsin harabelerde oturur
Kimisi onu bile bulamaz sokaklarda donmakta

Kimisi bilememiþ þehirde hesabýný kitabýný
Ay baþlarý nasýl ödeyeceðim diye kývranmakta

Kimisi geldiði yeri beðenmez yýlan misali
Kimisi halini eþine dostuna anlatamaz utanmakta

Ýþte çobaným böyledir þehirlinin durumu
Herkeste bir kaygý merak eder sonunu

Býrak gamlý türkünü neþeli bir þeyler çal
Mutlu kalmak istiyorsan sen köyünde kal

Sosyal Medyada Paylaşın: