Ve usulca sokuldu kadýn, ateþin baðrýna Biraz ürkek Biraz cüretkâr bir duyguyla Ve tanýdý, yýllarca aradýðý o elzem duyguyu Zifiri bir gecede parlayan yýldýz nasýl saklanamazsa Iþte öyle ýþýl ýþýl bir davetle geldi buldu Hani efil efil eserken Cennet’te meltem Zümrütten, yakuttan ýrmaklar içerisinde yüzerken Havva Adem’ini gördüðü anda kamaþmýþtý ya gözleri Hani itmiþti elinin tersiyle, "gel" deyince gelen "git" deyince giden cennet meyvelerini Gölgesinde uyuduðu aðacý terk etmiþti de Bulmuþtu Adem’inin sol omuzunu Havva’dan kalma bir miras gibi Bildi kadýn "o sonsuz elemi" Yüzyýllar geçti hatta bin yýllar Adem’ler Havva’lar Mecnun’lar Leyla’lar Ama kanun deðiþmedi Bildi kadýn ateþin nesebini Ve küllerine yeniden üfledi AÞK dedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ruhu Azade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.