Amara
Ne çok þey söylemek isterdim sana dair;
Ve unutmak,
Senden önce söylenen, tüm sözleri Amara
Kalbimin dili olsaydý eðer;
Kendine bilenirdi bunca yýl Firkat-i Nâr’ýn’da,
Sessiz sedasýz y’andýðý için.
Her gün bir sela okunurdu Amara bu þehirde
Her gün bir tabut taþýnýrdý omuzlarda uðruna
Bendimi yýkayan yaðmurlara anlatýrdým da seni
D’inerdi gökten bir medet
Zemzem bilirdim içtiðim aþk-ý zehr’ini
Þifa bilirdim
Ýçim oyula oyula
Etime kazýnan bu elzem kederi
Ahh Amara
Ne çok þey söylemek isterdim sana dair;
Ne kalem yeter seni yazmaya
Ne k’aðýda sýðar hayalin
Ne de
Nefesim yeter haykýrmaya adýný
Secde Secde
Kýyam Kýyam
Ayet Ayet
Adýný anmak düþer b’aht’ýma Amara
Kuytu köþelerde
Kanlý bir gömleðe özene özene
Sükut eylemek düþer
Olur da bir yerlerde
Bir yetimin yüzünü güldürmüþümdür.
Hani bir kuþun kanadýna,
Þifa olmuþumdur.
Olur ya hani
Amin deyivermiþimdir bir Meczub’un duasýna
Yüzü suyu hürmetine bir öksüzün
Yazýlýrsýn silinmez yazgý ile sine-i kadere diye
Beklemek düþer
O vakit
Þiir susar
Dirhem dirhem iþler içre vuslat
Arýnýr ruhum
Tüm dünyevi hezeyanlardan
Avuç içlerimde birikir þükürler
Mevsimini bulmuþ iklimlere döner gönül mülküm
Ýþte sabrýn sonudur o selamet
Ciðerlerimi daðlaya daðlaya
Yüz yýllýk bir hasretle
Adýný haykýrmak düþer Amara
Adýný haykýrmak düþer.!
.
.
.
Ruhu Azade
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.