m-
M U H A B B E T M E R D İ V E N İ
m-oglu
M U H A B B E T M E R D İ V E N İ
Bir ve tek, eþsiz ve benzersiz.. olan, her þeyin YARATICI’sý ALLAH; (C.C.) yarattýðý cümle maklûkatý sevgisinden yarattý ve bu sevgisinden yarattýðý kullarý ile kendi arasýnda, bir baðlantý vesilesi ve kendisine ulaþýlmasý için de; kullarýn enerji bedenlerinin içinde, fizik bedenlerindeki kalp ile çakýþan yerinde, GÖNÜL denen bir pencere yarattý. Bir de, bu gönül ile kendisi arasýnda baðlantý kuran bir; “SEVGÝ KÖPRÜSÜ” yaratarak.. “kullarý, ‘ZAT’ýnýn sevgi okyanusundan!” ihtiyaçlarý olan her þeyi temin etmelerini ve isteyenlerin kendisine ulaþmalarýný saðladý.
Yine, bu sevgi köprüsü ile kul’larý; birbirlerine de, bu kanalla baðlanarak.. kendi aralarýndaki iletiþimlerini saðlayýp, cinslerine göre farklý olan; “birbirlerinden olan ihtiyaçlarýný giderme, dil ve kültürlerini.. birbirlerine tanýtma, yolunu ve yöntemini keþfetti...
Sonuçta ise; “SEVENLER ARASINDA, ÇOK YÖNLÜ BÝRLÝK VE BERABERLÝK OLUÞTU..” böylece, “yaratýlýþýn; hem gayesi, hem hikmeti ve hem de meyvesi!” gerçekleþti...
Bu sevgi kanununa uyanlar, sevgi okyanusunun lütûflarýndan ve ihsan’lardan.. uyduklarý nisbette ve ihtiyaç duyduklarý her konuda, kana kana içtiler ve sonunda, çok kârlý çýktýlar ve de hesapsýz mükâfatlandýlar.. karþý çýkanlar ise; karþý çýktýklarý nispette, O ÖLÇÜDE lütûflardan ve ihsanlardan mahrûm kalarak, her iki dünyada da; kendi kendilerini, aptalca ve çok feci bir þekilde cezalandýrdýlar...
M U H A B B E T M E R D Ý V E N Ý
ÞÝÝR NO: 05 01-04-2010
Her; kiþi, aþiret ve millet.. kendi coðrafyasýný, “ÞEN’LENDÝRÝR...”
Maziden, son güne kadar.. gelen, ‘sözle ve fikirle!’ “DÝL’LENDÝRÝR...”
Fertler; el-ele, sevgi ile bir, mechûle doðru.. yelken açarlar...
Herkes; ilmi, dini, bilgisi, görgüsü.. bir sözle, “BÝLGÝ’LENDÝRÝR...”
‘Edebinden susaný ve gönülden coþaný..’ RABB, “ NEÞ’ELENDÝRÝR;”
Ruhuna vahy’eder.. ‘ilâhi sýrlar’la!’ kul’unu, “ESÝN’LENDÝRÝR,”
Kul’u, bu ‘ilâhi vahyi’ çözdükçe; ‘uhrevi sözler’le “SES’LENDÝRÝR,
‘Kurtuluþ müjdesiyle!’ kendisini dinleyenleri.. “SEVÝNDÝRÝR...”
Halife olanlar, yanýlmaz; hem, Rabb’ini; hem de, “NEFSÝNÝ BÝLÝR,”
Günahlardan; fellik-fellik kaçar da, mübahlardan bile “ÝRKÝLÝR;”
Çünkü, bilir ki; eline verilecek, bir büyük “DEFTER-Ý KEBÝR,”
“Hesap günü!” dil susar da, günahý; “bir-bir azalara SÖYLETÝR...”
28-03-010 SAAT:04:30 Konak-ÝZMÝR.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.