Kastý yoktur son baharýn yapraklara. Dünyanýn döngüsüdür iþin aslý. Ne kasým acýmasýzdýr bizler kadar. Ne ocak ayaz... Ne þubat soðuk...
Rüzgarlar hüzün taþýmaz oradan oraya, Güneþ yürek yakmaz. Denizler alýp götürmez o büyük aþklarý, Yollar sevdayý bitirmez. Bizim onu harcadýðýmýz kadar, Zaman bizi tüketmez.
Köpekler insan ýsýrmaz esasýnda, Kaplanlar yemez, Yýlan sokmaz, Domuzlar, geyikler, köpek balýklarý... Hiç biri birbirinin neslini tüketmez. Nankörlüðü icat eden de kediler deðildir.
Topraktan çýkan su pis deðildir. Ýçindeki solucanlar ve kurtlar... Tarlada ki böcekler... Yeþeren tohum ve kökler...
Kader suçlu... Zaman kötü... Ve dünya yaþanmaz deðildir.
Her þey; Ýnsan eli deðince kirlenir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
nuh Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.