Hayat Hikayem

Doðum yerim Merzifon, tevellüt ellidokuz
O þipþirin beldede gözlerimi açmýþým
Bir mübarek gecede önce mevlüd okunmuþ
Sabah namazý vakti ben dünyaya gelmiþim

Annem aðanýn kýzý, babam kapýda þoför
Birbirini sevmiþler zengin fakir demeden
Kim dediyse çok doðru ‘aþk adamý eder kör’
Mutlu yuva kurmuþlar birbirini incitmeden

Geçim derdi bitirmiþ babamý o zamanlar
Altmýþ üçte göç ettik Ýstanbul’a Fatih’e
Hayal meyal aklýmda dar cumbalý sokaklar
Hepsi þahittir sanki o mübarek fetihe

Birkaç yýl daha sonra taþýndýk Çaðlayan’a
O zamanlar Çaðlayan þimdiki gibi deðil
Ta o zamandan katýlmýþ bölge halký talana
Her taraf gecekondu kim vermiþ belli deðil

O zamanýn düzeni gerçekten çok bozuktu
Su almaya çeþmeye alt sokaða giderdik
Asfalt ne gezer orda kaldýrým bile yoktu
Sonbahar kýþ mutlaka çamurlarda yüzerdik

Buna raðmen çevremiz iyi insan doluydu
En ufak sýkýntýyý bir ucundaki duyardý
Merhamet hala vardý, kalpler sevgi doluydu
bir þey lazým mý diye yardým için koþardý

Evimiz üç odaydý, ortasýnda salonu
Birinde biz kalýrdýk diðerinde halamlar
Misafir geldiðinde daralýr eni konu
Buna raðmen mutluyduk rüya gibi akþamlar

Babamda desoto marka eski bir taksi vardý
Eminönü duraðýnda taksicilik yapardý
Zavallý babaannem cam önünde sediri
Sokaklara bakarak gece gündüz yatardý

Hiç unutmam babamýn evine geliþini
Yorgun argýn olsa da gene neþe saçardý
Göz ucuyla izlerdim öperken kardeþimi
O gelmeden geç olur bizi uyku sarardý

Hafta sonu olunca tüm mahalle erkenden
Brandalý kamyonla ormanlara giderdik
Genç ihtiyar demeden her biri ayrý telden
Beraberce son çýkan þarkýlarý söylerdik

Bazen yaz akþamlarý babam erkenden döner
Babamýn taksisiyle hisarlara giderdik
Sur dibinde çimene battaniyeyi serer
Gaz ocaðýnda çay demler yudum yudum içerdik

Gecenin serinliðinde denizde yakamozlar
Tatlý esen meltemi tenimde hissederdim
Öbek öbek parýldardý gökyüzünde yýldýzlar
Gökyüzüne bakarak mehtabý seyrederdim

O anlar ne anlardý, ne güzel zamanlardý
Ömrümün balý gitti, þimdi posasý kaldý
Hatýralar diyerek bir þair, bir ah çekmiþ
Hatýralar kovulmayacaðýn tek cennettir demiþ

Bönen, 6 Safer 1429 Perþembe

Sosyal Medyada Paylaşın: