Jelibon Ağacı

i

kýrmýzý mürekkep suladý suhufu,
adem elmasý koktu Yusuf’un boynu
kalem kýrýldý,
Züleyha’nýn boynu vuruldu!

ii

jelibon aðacý hükmündedir varlýðýn,
hamurun þekerden, mayan þerbet’ten.
dudaðýn kýrmýzý, saçýn þarabî,
sokaðýn morumsu, göðün kuzgunî.

iii

zeytini ve inciri sev,
ikindi ve kuþluk vaktine gülümse.
küçük bir zerresin
bu alem-i fezada,
gülümserek büyü,
gülerce bir zerre ol.

dudaklarýn kýrmýzý bir atlas
ve içe çekiþli bir devran.
þehvetli bir medcezir
aleme sýrt dön,
bana gelerek çekil.

iv

dudaklarýmda Kerbela,
susuzluk dilimde Hüseyni bir aðýt.

v

kuytularýnda,
gül ve menekþe.
güneþ görmemiþ,
çiçeklerin var.
arzum, tutkum
þu kýrmýzýca þehvetim.
hoyrat ve arsýz bir at’ým,
biricik yosmam, kýsraðým.

vi

neydi o hakikat denilen hengame,
ardýnda ömürler telef ettiðimiz.
neydi o hakikat?
kýrmýzý karlarýn baþýmýzdan döküleceði bir rüya,
sýrça cam içinde buðusu çið tutmuþ siyah lamba.

vii

turnalarýn selam verdiði bir þehir biliyorum,
elifi elifine, seni benim gibi sevecek
hayde, uzan bana gidelim.

viii

þiir deðmez oldu artýk soluma
sen yoluna ben yoluma.





Sosyal Medyada Paylaşın: