Menzil

yangýnlardan sonra dellendikçe rüzgar
sessiz bir duvarýn dibinde düþ
yanaklarýma saldý çocuklarý.
kaygýlý duruþlarda
biraz yaþýma
biraz da kendime
benzedim...

sezgilerde coþtukça su
esneði yok zaman döktü kara/basan
ve zikir ettikçe azalan turunç kuþlar.
ah...bu yüzden yalnýzýz.

gözlerimin ucuna baþýný koydukça dünya
düþündü toprak/aklým
harmanýnda savruldu
iliðimde
aðrýsý...

o bile kýymetliydi
gölgelere býraktýðý izlerde.

çokca saçlarý,yýldýzlarý,yaðmurlarý...

ateþli ekinler yürürken menzil`e
bilgelerden doðuyordu güneþ.
kadýnlarýn topuklarýnda
mýsýrlar...

þimdi
kalbi/bozuk cümleler sunmadan
bakacaðým ay`a
þiirden önce kendime
þiirden sonra kime
kalaným.

-çýktý sarý uçmalar kovanýndan-

gideceðim yerden dönüyorum suya
az ve uz/larý eke eke ayaklarým
ki,zamanýn tavaný mý vardý

sýcak bir mýknatýs dünya.



...
Sosyal Medyada Paylaşın:

-Tesbih- Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Yollar ....... ..... tesbih ağaçlar ÖMÜR aşk öldü mü Besra kuşları adım sahralarda dolaşan mavi duvarlar