SEN...

Düþlerini giyin, sen þair
Öksüzlüðüne bir nida eklesin sair gölge
Sözcüklerine tutku kat
Tutkuna tutuklu
Ölü bir öfkenin kabrini kaz sonra
Azat edilesi ruhunda
Dinmeyen rüzgâra da bir çalým sen at:
Atabildiðin kadar yüksekten
Düþmelisin en dibine en derinine
Hani bilinmez kýldýðýn afaki yüreðin
Hani kanayan i mgelerin
Alýn terinde saklýdýr nefesin.

Öykülerin var öykündüðün
Öldürdüðün nefsine katýk ettiðin
Dünün ve kayran
Ah, bir de bitimsiz hüznün
Kat çýkarken surelere
Þuuru olmayan kalemin biter mi hiç derdi?
Hele ki kalem ve þair iç içe
Sonsuzluða dair zemheri
Maytap geçen gölgeler
Firarý ruhun sancýlý bedeninden
Düþmeye görsün bir de insanlar
Gözünden
Ama en çok da yürek açtýðýn…

Endamlý düþlerini savur, þair
Savun varsýn saf yüreðini
Masum bir ç/aðrýdýr elbet
Aþka dair her þiir mi zehirdir dününe?
Dünlerine þükran duy ta ezelden
Çektiklerin ne ki
Sen yeter ki dokun an’ýna
Yarýnlarýn sersem sepelek hücrelerinde
Yeniden doð ve doður
Yetmedi defalarca böl ömrü
Öl de dize dize
Diz dize verdiðin hangi mevsimdi sahi?

Yalnýzlýðýn doðasýna rükû eden
Bir teselli
En çok ömrün hicvi
Kon ve uç
Uç ve öl
Öl ve yaz, sefil þair
Zemherilerin tutsaðýsýn madem:
Ne ala ne ala.

Alacalý bulacalý mýydý sahi öncen?
Öncenden kasýt kapýsýný kapattýðýn
Her yüreðin de asýlý ilahýdýr hani
Sözcüklere esir
Aþka nesirler yazdýran
Sen, sefil þair
Bilinmeze dokun ve okun
Varlýðýn karalama
Yazdýklarýn illa ki hayallerin hatýrýna
Hatýralar dünde kabir
Yarýna sarkaç
Anda saklý teyakkuz
Ölümüne sevdiðin her hücresi yokluðun
Yalnýzlýðýn boyu kýldan ince hem
Þiire sýðýndýðýn gizlice…

Elem türküleri çalar
Sönen beti benzine
Yeniden dokun yüreðinin
Mevsime adaklar adasýn sefil þair
Anmak ne ki?
Ar bildiðin her duyguda
Doðmak yeniden
Ölüme giden yol hem yazmadýðýn günün gecen
Kör noktasý mý yüreðin?

Þiire bandýðýn tenin ve tinin
Ruhuna elzem i mgeler kondur
Varsýn soldur kalan ömrünü
Bir beyitten öte
Telaffuz ettiðin bunca þiir ve dilek
Muðlak düþlerin de habercisi üstelik
Kanayan dizelerinden damlayan
Heyecan ve hezeyan yüklü son mevsim
Oysaki yola çýktýðýn o ilk günden yok ki farký günün.

Günyüzü görmeye yakýn
Öldürdüðün nice aðýt
Issýzlýðýna düþkünsün madem
Nedir telaþý bunca sihrin?
Bir dokun ve kaybol
Yanan ferine alýþkýn hüsranýn
Yakmayan sadece acýnýn fendi
Yenmiþken kýrýk dizeleri
Kýlýf biçtiðin günün
Ýnhisarýnda dünün
Körpe bir sevinçtir nazarýnda þiirin
Dizeler aþýrdýðýn daha dün gibi
Varsýn yanýl yeniden
Yeniden doðmak deðil mi ki muradýn.

Yanan közüne som altýndan
Rüzgârlar kat
Serpilen umuda açýlasý kanat
Varsýn dokunulmazlýðýný yok saysýn evren
Yok sayýldýðýn bunca zaman
Yetmedi mi?
Bir þiirin kisvesi ol
Ol iþte:
Olmazýn oluru bir günde
Ol, diyen Rabbine biat
Kaskatý kesilen bunca acýya inat…


Sosyal Medyada Paylaşın: