ŞEHRE VE ŞAİRE DAİR...

Issýzlýðýn menkýbesinde öfkeli bir þehir.
Þehrin ibaresi iken þiir.
Göðe takýlan bakýþýnda ölümün akseden bir diriliþ.
Neyin neyden ibaret olduðu mu yoksa sebep-sonuç iliþkisi mi?
Ve iþte sonsuzluða rükû ediyor elem ve kalem.

Bir nazenin masal ki.
Bir rivayetten öte þafakta saklý illa ki
Kýblesinde aþkýn
Maviden gözleri yüreðin
Kelimelerin titrek deðil güçlü gövdesi
Oysaki þairden evvel bir çocuðun iç sesi.
Her rengin doðasýndan doðan
Her duanýn frekansýnda saklý güçlü iman
Bir reþit acý ki yere göðe sýðmayan
Ne çok gözyaþý asýlý
Aþkýn i mgelerinde
Göðe çentik atan ölü neferi evrenin
Kandilde hüsran
Kölesi aþkýn
Uzanan ellerinde saklý
Yazýlmayan her ferman…

Aslýnda þiirden kasýt
Arz edilen bir ölümden doðan
Yaþam gibi
Öykündüðü þairin
Aslýnda huzura özlem
Yaþamýn da meali
Bu bitimsiz sevda
Kim bilir neyin nesiydi bunca satýr?

Renksiz bir hüzün saklý na’þýnda þehrin
Þehre beyitler armaðan eden
Göðün de menkýbesi adeta
Göðsünde yamalý bir defter
Kardýðý her kelime
Yalnýzlýðýna düþkün bir metafor
Bir lütuf ki
Reddi güç kabulü güç
Bir randýman ki
Sadece sessizlik elzem
Elbet hýçkýran bir ünlem
Kaybolan direnç
Ve iþte manivelasý hüznün
Bitmeyen bir redif
Kardýðý her parantez
Ýçi dolu mu sahi mezarýndan öte
Sýrat köprüsüydü her gece.

Elbet kalemin sessizliðinde
Ölen þair ve yazýlmayan her güfte
Bir melodi çalan
Sadece Rabbine ait
Bir kýyým ki vuku bulan
Sadece Mevla þahit
Ve kýyamýn öncesi
Ölümün öfkesi
Varlýðýn ibaresi
Yoklukla sýnanan her beþer
Þairden öte
Ölü bir iklimde
Yerle yeksan edilen o varlýk ki
Sonsuzluðuna dokunduðu inançla…

Þahlanan i mgeler
Kurada çekilen bir sayý gibi
Saymaksa geri
Ýlerlediði her vakit
Aslýnda yazýlmayan bir akit gibi
Göðü delen bakýþlarýnda hasretin
Yokluðuna öykünen öncesinde
Diri bir rivayet
Ölümse bahþedilen
Yeten sadece O’na dair bir kudret.
Mezar taþýnda iklimin
Rengi solan bir kilim gibi
Altýna þiirin serilen
Her hecede doðmaksa yeniden küllerinden…


Sosyal Medyada Paylaşın: