Her biri ayrý bir makamdý kederlerimin sen gelinceye kadardý bir hayat bir kitaba sýðar mýydý
kalemime yeni taze bir ilham gelmiþti her yana senin adýný yazýyordum yine de anlatamýyordum yüreðimdeki telaþý
sana bakýp gürlemek gülümseyip kahkahalar atmak seni þenlendirmek isterdim
hançeremden cýlýz korkak bir ses çýkardý
en hassas en kalbi kýrýk anýmda bile seni sarýp sarmalardým
çünkü sen yaralanýp dalýma tüneyen garip bir kuþtun
güz gülüm derdin bana ben de nadide bir gül olduðuma inanýrdým
elbette ki güz gülleri çabuk solardý
bu kirli dünyada her nefes alýþým soluduðum taze hava senin ýtrýn derdin ya nasýl buluyorsun böyle naif cümleleri deyip þaþardým
sonra kafaný saða sola çevirir kahýrlanýr ne yazýk ki dünya çok kirli demekten alý koyamazdýn kendini halini anlar o an susar uzun bir süre konuþmazdým
ben her geliþini gidiþini bayram günü sayýyor kaðýt kabilinden ne varsa habire yazýyordum bir hayat bir kitaba sýðar mýydý
neydi seni havasýz soluksuz býrakan ki kýlý kýrk yaratan ben derdin nedir yazýk ki anlamýyordum
sýska bir günün ardýndan sen gelirdin benim çiçeklerim çiçek çiçek boy verirdi
hasýlý geçti kervanlarýmýz bir solukta bitti zaman tükendi yol ýssýz kaldý
senin bana benim sana yaratmak istediðimiz o bol oksijenli dünya yýkýldý yerle bir oldu
bir daha kapýmý çalmadýn yok olup giden bir yýldýzdýn sen bana gökten armaðan edilmiþ bir melektin
kayýp gittin gök yüzümden nefessiz kaldý atmosferim
kalemime bir güç geldi yeniden giderken býraktýðýn aziz aþkýnla oyalanadým seni yazdým masallara